Ozjasz Thon - sylwetka autora

Rabin, działacz syjonistyczny, socjolog i publicysta był także posłem na Sejm II Rzeczypospolitej podczas pierwszej, drugiej i trzeciej kadencji. Urodził się we Lwowie w 1870 roku i zmarł w Krakowie w 1936 roku. Pochodził z rodziny chasydów lwowskich. Po ukończeniu jesziwy wyjechał do Berlina na studia filozoficzne, gdzie ukończył również seminarium rabinackie. Po studiach osiedlił się w Krakowie i od 1897 roku pełnił funkcję rabina w postępowej synagodze Tempel. Był jednym z pionierów ruchu syjonistycznego w Galicji, a wraz z Teodorem Herzlem współorganizował I Kongres Syjonistyczny w Bazylei w 1897 roku.

Zajmował się organizacją syjonistyczną w różnych rejonach, począwszy od Zachodniej Galicji, przez Małopolskę Zachodnią i Śląsk, pełnił także rolę członka Komitetu Wykonawczego Światowej Organizacji Syjonistycznej oraz lidera organizacji "Et Liwnot". W 1918 roku zapoczątkował działania prowadzące do powstania Żydowskiej Rady Narodowej, która później przekształciła się w Żydowską Samoobronę. Jako wiceprzewodniczący delegacji żydowskiej uczestniczył w konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku. W tym samym czasie został wybrany na posła do Sejmu, gdzie pełnił funkcję przez kilka kadencji, aż do śmierci.

W 1925 roku przyczynił się do zawarcia ugody polsko-żydowskiej podczas rządów Władysława Grabskiego. Był autorem książek o historii syjonizmu oraz licznych artykułów o tematyce filozoficznej i socjologicznej. Spoczywa na cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej w Krakowie.