Nicanor Parra - sylwetka autora

Nicanor Segundo Parra Sandoval był chilijskim poetą, fizykiem i matematykiem, urodzonym w niewielkim miasteczku w centralnej części Chile. Studiował pedagogikę na Uniwersytecie Chilijskim, a także fizykę na Uniwersytecie Browna w Providence, USA, oraz kosmologię na Uniwersytecie Oksfordzkim. Po powrocie do Chile rozpoczął pracę jako wykładowca akademicki i zajął się tworzeniem poezji, którą prezentował w różnych częściach świata. Określał swoją twórczość mianem antypoezji i kilkukrotnie rozważano go jako kandydata do Nagrody Nobla. Został nagrodzony Nagrodą im. Cervantesa w 2011 roku oraz Nagrodą im. Pablo Nerudy w 2012 roku.

Nicanor Parra żył aż 103 lata, pozostawiając po sobie liczne dzieła literackie. Wśród jego publikacji znajdują się między innymi „Cancionero sin nombre” (1937), „La cueca larga” (1958), „Canciones rusas” (1967), „Sermones y prédicas del Cristo de Elqui” (1977), „Poema y antipoema de Eduardo Frei” (1982), „Poemas para combatir la calvicie” (1993), „Discursos de Sobremesa” (2006) oraz „Así habló Parra en El Mercurio, entrevistas dadas al diario chileno entre 1968 y 2007” (2012).

Parra był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Ana Delia Troncoso Cisterna, z którą miał córkę, Maríę Catalinę, urodzoną 9 maja 1940 roku. Następnie ożenił się z Ingą Palme, a później z Nury Tucą, z którą miał dwoje dzieci: córkę Colombinę i syna Juana de Diosa. Więcej informacji o jego życiu i twórczości można znaleźć na stronie internetowej poświęconej jego pamięci.