Ludwik Stanisław Liciński - sylwetka autora

Pisarz, poeta i etnograf, studiował zarówno na Uniwersytecie Jagiellońskim, jak i w Warszawie. Brał aktywny udział w działalności Uniwersytetu Latającego i był zaangażowany w lewicową działalność polityczną. Uczestniczył w rewolucji 1905 roku. Utrzymywał bliskie relacje z takimi postaciami jak Janusz Korczak, Zofia Nałkowska, L. Rydygier, Henryk Lukrec oraz Grzegorz Glass. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku.

Zadebiutował w 1900 roku jako poeta cyklem "Z motywów sielskich", który opublikował w "Czytelni dla wszystkich". Wśród jego dzieł znajdują się powieść "Ksiądz Jan Jaskólski" z 1908 roku, zbiór opowiadań "Z pamiętnika włóczęgi" oraz nowela "Halucynacje" z 1911 roku. Publikował w takich pismach jak „Echa Kieleckie”, „Głos”, „Wisła”, „Myśl Niepodległa”, a także w nielegalnych gazetach związanych z SDKPiL. W 1905 roku przedstawił pracę etnograficzną dotyczącą powiatu lubartowskiego.

Jego twórczość jest naznaczona wpływami ekspresjonizmu oraz anarchizmu, cechuje ją krytyka ustalonych norm społecznych. Opisywał realistycznie życie warstw najbiedniejszych, kontrastując je z wygodnym życiem klasy średniej. Wiersze Licińskiego, które nie zostały wcześniej wydane, zostały opracowane przez Marlenę Sęczek w „Pamiętniku Literackim”.