Lucyna Krzemieniecka - sylwetka autora

Poetka i prozaik, ukończyła studia z filologii polskiej i romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Jej literacki debiut miał miejsce w 1926 roku, kiedy to opublikowano jej wiersz zatytułowany "Szczęście" w literackim dodatku czasopisma "Głos Prawdy". Była członkiem poetyckiej grupy Kwadryga, a jej twórczość ukazywała się w czasopismach takich jak "Bluszcz", "Głos Literacki" oraz "Głos Prawdy". Od 1928 roku skoncentrowała się na literaturze dziecięcej oraz młodzieżowej, tworząc między innymi takie utwory jak "Idzie Nowy Roczek" (1930), "Bajdy ciotki Adelajdy" (1932), "Cudowne okulary" (1932), "Przygody Gapcia" (1934) i "Z przygód krasnala Hałabały" (1936).

Podczas okupacji niemieckiej przebywała w Warszawie, a po zakończeniu II wojny światowej aż do 1948 roku mieszkała w Łodzi, po czym powróciła do stolicy. W swojej pracy współpracowała z wieloma czasopismami, takimi jak "Płomyk", "Płomyczek", "Słonko", "Iskierka", "Świerszczyk", a także angażowała się w działania Polskiego Radia oraz teatru "Baj". Zmarła w 1955 roku.