Julian Przyboś - sylwetka autora

Julian Przyboś to czołowa postać Awangardy Krakowskiej, uznawany za jednego z najważniejszych poetów tego nurtu. Jego twórczość poetycką można podzielić na dwie zasadnicze fazy. Pierwsze tomiki jego wierszy ukazały się w połowie lat dwudziestych, kiedy to widać wyraźny wpływ teorii głoszonych przez Tadeusza Peipera. Poezja z tego okresu skupia się na fascynacji świadomym aktem twórczym oraz pracy, która pozwala zapanować nad materią. W utworach tych często pojawiają się postacie robotników i rzemieślników, a sam proces twórczy staje się metaforą poetyckiej pracy. W okresie tym Przyboś pokazuje także swoje zainteresowanie techniką, co przejawia się w użyciu naukowego języka w wierszach.

Lata trzydzieste przynoszą dojrzałość jego poezji, w której opublikował trzy kolejne tomy. W tym czasie w jego twórczości następuje przesunięcie z tematów związanych z cywilizacją i miastem do bardziej lirycznych i refleksyjnych pejzaży. Przyboś, realizując założenia poetyki awangardowej, doskonali swój warsztat, osiągając mistrzostwo w użyciu metafor oraz precyzyjności słowa i obrazu. W jego poezji pojawiają się też wątki autobiograficzne, odnoszące się do jego chłopskiego dzieciństwa.

Oprócz poezji Przyboś zajmował się także innymi formami literackimi. Jest autorem niedokończonego scenariusza filmowego pt. "Łuk" oraz licznych esejów, takich jak "Czytając Mickiewicza", "Linia i gwar" oraz "Sens poetycki". Pisał także dzienniki poetyckie, czego przykładem jest "Zapiski bez daty".