Juan Ramón Jiménez - sylwetka autora

Hiszpański poeta, urodzony 23 grudnia 1881 roku, choć później zmienił datę na 24 grudnia, by kojarzono ją z Wigilią, zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1956 roku. Pochodził z rodziny zajmującej się produkcją i handlem wina. Jego edukacja rozpoczęła się w Kolegium Jezuickim, a w wieku piętnastu lat podjął studia prawnicze w Sewilli, jednocześnie rozwijając talent do rysunku. Ostatecznie zdecydował się skupić wyłącznie na literaturze, a jego pierwsze utwory pojawiły się w lokalnej prasie.

Przejawiając talent już w młodym wieku, zyskał uznanie po publikacji poematu "Nocturno" w Madrycie, zwracając uwagę między innymi na Rubéna Darío. W 1900 roku przeniósł się do Madrytu, gdzie ukazały się jego dwa pierwsze tomiki poezji: "Nenufary" i "Almas de Violeta". Niestety, spokojny okres w jego życiu przerwała śmierć ojca, co wpłynęło na jego zdrowie psychiczne, skutkując stanami lękowymi, które towarzyszyły mu do końca życia. Początek XX wieku spędził na leczeniu w Bordeaux, skąd podróżował po Europie. Powrócił do rodzinnego Moguer w 1905 roku, poszukując spokoju w krajobrazach z dzieciństwa. W tym czasie napisał jedno ze swoich najbardziej znanych dzieł "Srebrzynek i ja" (Platero y yo).

Problemy finansowe rodziny zmusiły go do przeprowadzki do Madrytu, gdzie od 1912 do 1936 roku pracował jako redaktor i recenzent. W tym okresie poznał Zenobię Camprubí, którą poślubił w 1916 roku w Nowym Jorku. Zenobia zajmowała się domem, a poeta mógł całkowicie oddać się twórczości literackiej. Podczas wojny domowej w Hiszpanii, Jiménez i jego żona zaangażowali się w pomoc osieroconym dzieciom, oferując im schronienie w swoim domu. Wspierając stronę republikańską, Jiménez został mianowany radcą kulturalnym przy ambasadzie w Waszyngtonie i wyjechał z Hiszpanii w sierpniu 1936 roku.

Ostatecznie od 1951 roku osiedlił się na Portoryko. Gdy w 1956 roku przyznano mu literacką Nagrodę Nobla, nie mógł jej osobiście odebrać, gdyż towarzyszył swojej umierającej na raka żonie. Nagrodę w jego imieniu przyjął rektor Uniwersytetu w San Juan. Juan Ramón Jiménez zmarł 29 maja 1958 roku, przeżywając żonę jedynie o osiemnaście miesięcy. Tydzień po jego śmierci, wspólnie z Zenobią, został pochowany w Moguer. Dziś w jego rodzinnym domu funkcjonuje muzeum poświęcone jego pamięci.