Józef Karol Lasocki - sylwetka autora

Pedagog, organizator, dyrygent i kompozytor, znany z wieloletniej działalności w polskim środowisku muzycznym. W latach 1929-1932 zgłębiał tajniki muzyki w konserwatorium warszawskim, ucząc się m.in. u K. Sikorskiego. Następnie, w latach 1931-1939, uczył muzyki w gimnazjum oraz szkole muzycznej w Łucku. Był również dyrektorem artystycznym Wołyńskiego Towarzystwa Muzycznego między 1935 a 1939 rokiem. W czasach wojennych, od 1939 do 1945 roku, brał udział w konspiracyjnych kursach dyrygentury prowadzonych przez W. Bierdiajewa w Warszawie.

Po wojnie, w latach 1945-1949, pełnił funkcję w wydziale kultury i sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi, gdzie przez wiele lat kierował Ludowym Instytutem Muzycznym. Od 1945 roku aż do 1981 roku działał jako dyrektor artystyczny, a od 1979 roku jako prezes tego instytutu. W okresie 1946-1948 prowadził także orkiestrę symfoniczną Instytutu. W latach 1951-1957 obejmował stanowisko dyrektora artystycznego Wrocławskiej Orkiestry Symfonicznej. W latach 1947-1958 pełnił tę samą funkcję w Zjednoczeniu Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych. Od 1959 do 1962 roku był przewodniczącym Krajowej Rady Stowarzyszeń Muzycznych, a w latach 1974-1983 prezesem Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego im. K. Szymanowskiego.

Przez wiele lat (1950-1979) współredagował czasopisma „Życie Śpiewacze” oraz „Poradnik Muzyczny” razem z E. Wesołowskim. Od 1945 roku przez ponad cztery dekady łączył pracę organizacyjną z działalnością pedagogiczną w szkolnictwie muzycznym w Łodzi i Wrocławiu. W Łodzi do 1953 roku pełnił funkcję dyrektora PLM, a od 1949 do 1953 roku prowadził zajęcia w PWSM. W latach 1964-1970 zajmował stanowisko dziekana wydziału, a od 1970 do 1976 kierował katedrą Wychowania Muzycznego PWSM. We Wrocławiu w latach 1953-1956 był rektorem PWSM, a następnie do 1964 roku dziekanem wydziału i kierownikiem katedry Wychowania Muzycznego.

Tytuł docenta zdobył w 1958 roku, a w 1973 roku został profesorem nadzwyczajnym. Trzykrotnie uhonorowany Złotą Odznaką Honorową Zjednoczonych Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych w latach 1952, 1957 i 1978. Podręczniki Lasockiego, stworzone w latach 50. na potrzeby edukacji muzycznej, takie jak Mały solfeż, są wciąż często wykorzystywane. Jest także twórcą ponad 100 pieśni chóralnych oraz licznych opracowań pieśni ludowych.