Jerzy Jankowski - sylwetka autora

Jerzy Jankowski, urodzony w Wilnie w 1937 roku, po opuszczeniu Kresów osiedlił się na Ziemiach Odzyskanych. Szkołę średnią ukończył w Krośnie Odrzańskim, a w 1954 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale dziennikarskim. Zniechęcony zbyt dużą ilością zajęć z marksizmu, przeniósł się na filologię polską do Wrocławia. Dzięki swojemu wyjątkowemu talentowi stał się czołową postacią grupy poetyckiej "Dlaczego nie". Jego debiut literacki miał miejsce w 1956 roku na łamach "Życia Uniwersytetu", gdzie opublikowano jego wiersze "Papierowe kwiaty" i "Motyl". W tym okresie zaczął też działalność w Kole Młodych Pisarzy.

Jankowski napisał pracę magisterską o twórczości Stanisława Różewicza, która przez pewien czas wyraźnie oddziaływała na jego własną twórczość, zanim wykształcił swój niepowtarzalny styl. Podczas wydarzeń na Węgrzech w 1956 roku, zaangażował się w organizację pomocy, inicjując zbiórki lekarstw i krwi dla Budapesztu. Jego wiersz "26 października 1956" został wówczas ocenzurowany, ale wiosną 1957 roku jego utwór "Ludzi XX wieku" opublikowało paryskie pismo "Kultura". Z powodu kontaktów z Jerzym Giedroyciem, musiał opuścić Wrocław, co związane było z interwencją sekretarza propagandy KW PZPR. To wydarzenie skierowało go do Zielonej Góry, gdzie założył Klub Literacki, choć stopniowo zaczął zmieniać swoje zainteresowania na historię i archeologię.

Po ośmiu latach wrócił do Wrocławia i zaczął pracować w Ośrodku Szkoleniowym "Elwro". W 1981 roku został internowany, co wspominał później z pewną dumą, zauważając, że jego numer internowania — 125 — był niższy niż Lecha Wałęsy. Później pracował w "Dolmedzie", gdzie publikował dwumiesięcznik naukowy "Człowiek-populacja-środowisko". W latach 80. obronił doktorat na wydziale historii; jego praca, zatytułowana "Polskie terytoria plemienne w świetle toponimów obronnych", ukazała się w formie książki. Opublikował także "Historię medycyny średniowiecznej w Polsce" i "Epidemiologię historyczną polskiego średniowiecza". Tworzył scenariusze widowisk i filmowe, a jego dzieło "Drzewa" zostało zekranizowane przez Grzegorza Królikiewicza. Zafascynowany historią, napisał również biografie znanych postaci, takie jak "Kronika seksualnych namiętności", "Kronika podwójnej moralności", "Przeżyć wszystko" oraz "Monarsze sekrety". Jego pasja do dziennikarstwa zaowocowała powstaniem "Życia Akademickiego", pisma, które uznawane było za jedno z najlepszych w Polsce, gdzie pełnił rolę redaktora naczelnego.