Henryk Batowski - sylwetka autora

Polski badacz historii i językoznawca specjalizujący się w slawistyce, pełnił funkcję profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był synem znanego malarza lwowskiego, Stanisława Kaczor-Batowskiego. W 1920 roku, mając zaledwie trzynaście lat, spontanicznie zgłosił się na ochotnika do walki w wojnie polsko-bolszewickiej. Studiował historię i slawistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie dołączył do akademickiej korporacji Leopolia.

W 1928 roku miał okazję doskonalić swoje umiejętności podczas naukowego stażu w Paryżu. Dwa lata później wyjechał na Bałkany jako korespondent Słowa Polskiego oraz Kuriera Warszawskiego, kończąc swoją misję reporterską w regionie w 1935 roku. Cztery lata później, w czerwcu 1939 roku, uzyskał habilitację z historii nowoczesnej Bałkanów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Jego życie przybrało dramatyczny obrót, gdy został aresztowany 6 listopada 1939 roku w trakcie tzw. Sonderaktion Krakau, wraz z innymi profesorami UJ. Uwięziono go najpierw w obozie Sachsenhausen, a następnie w Dachau. Dzięki interwencji ambasadora Jugosławii w Berlinie, pisarza i przyszłego laureata Nagrody Nobla – Ivo Andricia, został uwolniony z obozów po ponad roku internowania. Powróciwszy do Krakowa, zaangażował się w tajne nauczanie w latach 1942-1945 i prowadził wykłady w konspiracyjnej Szkole Nauk Politycznych od 1944 roku.

Po wojnie kontynuował karierę akademicką na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w listopadzie 1956 roku został profesorem nadzwyczajnym. W 1967 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz objął stanowisko kierownika Zakładu Historii Powszechnej Najnowszej, którą to funkcję pełnił do czasu przejścia na emeryturę w 1977 roku. W 1966 roku nadzorował naukowe postępy Normana Daviesa, stypendysty przebywającego w Krakowie. Zmarł 25 marca 1999 roku, a jego pochówek odbył się 1 kwietnia na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Był wyróżniany wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz, w 1997 roku, Komandorskim z Gwiazdą. Ponadto został odznaczony Orderem Klasy "Chorwackej Jutrzenki", Orderem Białego Lwa, Orderem Sztandaru ze Złotym Wieńcem (jug.), Orderem Jugosłowiańskiej Gwiazdy ze Złotym Wieńcem, Orderem Cyryla i Metodego oraz Medalem Františka Palackego.