Helena Rasiowa - sylwetka autora

Polska matematyk i logik, związana z Uniwersytetem Warszawskim, rozpoczęła swoją edukację matematyczną na tej uczelni w 1938 roku, ale II wojna światowa przerwała jej studia. Razem z rodziną spędziła rok we Lwowie, po czym powróciła do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę na tajnych kompletach. Wśród jej nauczycieli znajdowali się znakomici wykładowcy, jak Karol Borsuk, Jan Łukasiewicz czy Andrzej Mostowski. Jej początkowa praca magisterska została zniszczona podczas powstania warszawskiego, które przeżyła, ukrywając się.

Po wojnie, pod wpływem Andrzeja Mostowskiego, powróciła do studiowania matematyki, napisała nową pracę magisterską, którą obroniła w 1945 roku. Krótko potem, w 1946 roku, rozpoczęła pracę jako asystentka na Uniwersytecie Warszawskim. W 1950 obroniła pracę doktorską pod opieką Mostowskiego na temat metod algebraicznych w logice, a w 1956 uzyskała drugi stopień naukowy, odpowiednik habilitacji.

Rok później została profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1967 otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Jej badania skupiały się na algebraicznych aspektach logiki, algebrze oraz w późniejszym czasie łączyła je z informatyką, algorytmiką i sztuczną inteligencją.

Była aktywna w Polskim Towarzystwie Matematycznym, pełniąc funkcję sekretarza, a później wiceprezesa. Przez wiele lat kierowała Wydziałem Matematyki, Mechaniki i Informatyki Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie jej działalności wydział przechodził liczne transformacje nazwy, od Wydziału Matematyki i Fizyki do Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki.

Pełniła funkcje w senacie Uniwersytetu Warszawskiego, była też członkiem Komitetu Nauk Matematycznych PAN. Jako promotor, wychowała ponad 20 doktorantów, którzy często kontynuowali kariery naukowe zarówno w Polsce, jak i za granicą, wśród nich są postaci takie jak Michael Bleicher, Vladimir G. Kirin czy Jerzy Tiuryn.