Gustavo Adolfo Bécquer - sylwetka autora

Gustavo Adolfo Bécquer, pisarz hiszpańskiego romantyzmu, pochodził z artystycznej rodziny w Sewilli. Jego ojciec, José Domínguez Bécquer, brat Valeriano i wuj, Joaquín, byli uznanymi malarzami, a Gustavo pobierał nauki malarskie w pracowni wuja. Mimo to, bardziej fascynowała go literatura, co pozwoliło mu debiutować jako poeta na łamach lokalnej prasy w Sewilli. W 1854 roku przeniósł się do Madrytu, gdzie rozpoczął pracę dziennikarską i współpracował z wieloma periodykami, publikując swoje poezje i opowiadania. W latach 1864–1865 pełnił funkcję redaktora w piśmie „El Contemporáneo”.

W 1861 roku poślubił Castę Esteban, jednak ich związek okazał się nieszczęśliwy, co doprowadziło do separacji w 1868 roku, mimo iż mieli troje dzieci. Do najbardziej znanych dzieł Bécquera należą „Rimas” (Rymy) i „Leyendas” (Legendy), przy czym to właśnie „Rimas” zdobyły międzynarodowe uznanie, odzwierciedlając autorską percepcję świata. W tomiku pojawiają się wątki autobiograficzne, a także wizja kobiety, które zacierają granice między rzeczywistością a wyobraźnią poety.

Mimo że zbiór „Rimas” miał zostać opublikowany przy udziale jego przyjaciela, Luisa Gonzaleza Bravo, zaginął podczas rewolucji wrześniowej w 1868 roku. W konsekwencji Bécquer odtworzył swoje prace z pamięci w kolekcji „Libro de los gorriones”, dziś znajdującej się w Bibliotece Narodowej w Madrycie. Drugie ważne dzieło, „Leyendas”, przyniosło Bécquerowi nowych czytelników. Te krótkie opowiadania są symboliczne, często prezentują elementy krajobrazu współgrające z fabułą, takie jak ciemność lub ruiny, które podkreślają charakter epoki romantyzmu.

Motyw miłości w „Leyendas” jest ukazany zarówno jako źródło szczęścia, jak i tragedii. Kobiety są przedstawiane jako tajemnicze, piękne postacie, które mogą być źródłem radości lub rozpaczy. Bécquer często kontrastuje te cechy, co wprowadza napięcie w opowiadaniach. Oprócz „Rimas” i „Leyendas”, Bécquer napisał „Historia de los templos de España”, „Cartas literarias a una mujer” oraz „Cartas desde mi celda”. W listach tych, zwłaszcza w skrzynkach z cel klasztoru de Veruela, poeta dzieli się swoimi przemyśleniami i emocjami, szczególnie w okresie zdrowotnych turbulencji.