Giovannino Guareschi - sylwetka autora

Włoski autor i satyryk, szerzej znany w Polsce dzięki serii książek o don Camillo, zyskał rozpoznawalność we Włoszech jako współpracownik satyrycznego tygodnika „Candido”. Jego matka wykonywała zawód nauczycielki w szkole podstawowej, a ojciec zajmował się sprzedażą rowerów, maszyn do szycia oraz sprzętu rolniczego, jednocześnie będąc aktywnym członkiem ruchu socjalistycznego. Guareschi od młodości miał styczność zarówno z ideami lewicowymi, jak i duchowieństwem, które z czasem nabrało politycznego oblicza, zwłaszcza po kontrowersyjnym sojuszu z faszystami w latach 20. Te doświadczenia miały znaczący wpływ na jego przyszłe poglądy i twórczość literacką.

W 1925 roku rodzina Guareschiego zbankrutowała, co zmusiło młodego Giovanniego do opuszczenia szkoły z internatem. Między 1925 a 1928 rokiem kontynuował naukę eksternistycznie w liceum, a w 1929 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Parmeńskim, co służyło uniknięciu obowiązkowej służby wojskowej, mimo że nie uczestniczył w zajęciach. Formalnie pozostawał studentem do 1931 roku. Przez ten czas imał się różnych zajęć, takich jak praca dozorcy w cukrowni, aż w końcu znalazł się na ścieżce dziennikarskiej. Pracował jako korektor, projektował plakaty, by ostatecznie objąć posadę redaktora w „Corriere Emiliano”, a później w „Bertoldo”.

Podczas drugiej wojny światowej został powołany do wojska i przetransportowany na front wschodni, gdzie awansował do stopnia oficera artylerii. Po 1943 roku znalazł się w niewoli niemieckiej i był osadzony w obozach jenieckich na ziemiach polskich kontrolowanych przez hitlerowców, w tym w Częstochowie i Beniaminowie.