Frederic Beigbeder - sylwetka autora

Frédéric Beigbeder urodził się w Neuilly-sur-Seine w dobrze sytuowanej rodzinie mieszczańskiej. Jego matka, Christine de Chasteigner, tłumaczyła romanse, a ojciec, Jean-Michel Beigbeder, pracował w firmie zajmującej się doradztwem personalnym. Po ukończeniu studiów na prestiżowej Wyższej Szkole Nauk Politycznych Frédéric zaangażował się w różne dziedziny zawodowe. Pisał książki, prowadził kroniki literackie i towarzyskie, ale w szczególności oddał się reklamie. Po dziesięciu latach pracy w tej branży, co opisuje jego znana powieść "29,99", postanowił skupić się na literaturze. Zaangażował się w tworzenie programów radiowych i telewizyjnych, pisał recenzje dla prestiżowych pism takich jak „Le Figaro Littérraire”, „Voici” czy „Lire”. W latach 2003-2006 pełnił rolę wydawcy w jednym z największych francuskich wydawnictw, Flammarion. Jest rozwiedziony i ma córkę o imieniu Chloé.

Debiutował w wieku 25 lat powieścią "Mémoires d’un jeune homme dérangé" (1990), która była początkiem trylogii kontynuowanej w "Vacances dans le coma" (1994) oraz "L’amour dure trois ans" (1997). Cykl ten, łączący elementy ironii i narcyzmu, przedstawiał obraz pokolenia jego rówieśników. Międzynarodowy sukces przyniosły mu książki "99 francs" (2000, polskie wydanie "29,99", Noir sur Blanc 2001) oraz "Windows on the World" (2003, polskie wydanie Noir sur Blanc 2004), z czego ta pierwsza została przeniesiona na ekran w 2007 roku. Ponadto opublikował takie książki jak "Nouvelles sous ecstazy" (1999), "L’égoïste romantique" (2005), "Au secours pardon" (2007) oraz "Francuska powieść" (2009).

W 1994 roku Beigbeder powołał do życia Prix de Flore, nagrodę literacką nazwaną od słynnej paryskiej kawiarni na Saint-Germain-des-Prés. Co roku trafia ona do młodego francuskiego autora, którego talent zostaje uznany za obiecujący przez jury. Nagroda obejmuje 6000 euro oraz codzienny kieliszek wina Pouilly-fuissé we wspomnianej kawiarni przez rok. Laureatami Prix de Flore byli między innymi Vincent Ravalec, Jacques A. Bertrand, Michel Houellebecq, Virginie Despentes, Amélie Nothomb, Nicolas Rey, Christophe Donner oraz Grégoire Bouiller. Beigbeder sam także zdobył liczne nagrody literackie, w tym Prix Interallié w 2003 roku za "Windows on the World" oraz Prix Renaudot w 2009 roku za "Francuską powieść".

Osobowość Beigbedera charakteryzuje wiele kontrowersji i wewnętrznych sprzeczności. Uchodzi za dandysa, który nie boi się obnażać w swoich autofikcjach. Choć krytykuje system polityczny, gospodarczy i dominację reklamy, przez dekadę był z nimi ściśle związany. Również mimo krytyce społeczeństwa zdominowanego przez pieniądze, sam zarabiał jako członek rady nadzorczej spółki giełdowej, którą kierował jego brat Charles. W wyborach prezydenckich w 2002 roku, choć pochodzi z zamożnego środowiska, wspierał kandydata komunistów, Roberta Hue. Te kontrasty mogą budzić śmiech lub oburzenie, lecz książki Beigbedera nie pozwalają pozostać obojętnym, odsłaniając hipokryzję i zagubienie współczesnego człowieka.