Franciszek Puchała - sylwetka autora

Franciszek Puchała, urodzony 18 lutego 1941 roku w Przecławce na Ziemi Świętokrzyskiej, to wybitny polski generał dywizji i doświadczony oficer sztabowy. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się w 1959 roku, gdy jako podchorąży wstąpił do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu. W 1962 roku został promowany do stopnia podporucznika i objął rolę dowódcy plutonu ogniowego w Podoficerskiej Szkole Artylerii 5 Brygady KBW. W 1966 roku awansował na porucznika, a po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie w 1971 roku, został starszym pomocnikiem kierownika Naukowej Informacji Wojskowej tej akademii. Kontynuował służbę w 2 pułku czołgów 10 Dywizji Pancernej w Opolu, gdzie w 1971 roku awansował na kapitana.

W latach 1972-1973 pełnił funkcję szefa sztabu 10 pułku czołgów tej samej dywizji, a od 1973 był szefem wydziału operacyjnego. Między 1974 a 1975 rokiem był szefem sztabu 10 Dywizji Pancernej, otrzymując awans na majora w 1974 roku. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego ZSRR w 1978 roku został zastępcą szefa sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W 1979 roku awansował na pułkownika, a rok później dołączył do Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, gdzie z czasem stał się szefem Zarządu Operacyjnego. W 1984 roku został generałem brygady.

W 1989 roku awansowano go na generała dywizji i mianowano zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych. Brał aktywny udział w pracach nad reformą systemu dowodzenia Wojsk Układu Warszawskiego, a także nad stworzeniem nowej doktryny obronnej Polski. Od 1990 roku pełnił funkcję pierwszego zastępcy szefa Sztabu Generalnego WP, współuczestnicząc w przygotowaniach do integracji Polski z NATO. W latach 1992-1993 był pod dyspozycją ministra Obrony Narodowej, po czym w 1993 roku został inspektorem Grupy Inspektorów Kierownictwa Sztabu Generalnego WP, a od 1997 roku szefem Zespołu Głównych Inspektorów MON. Był także influentnym analitykiem i strategiem w procesie modernizacji polskiej armii oraz jej integracji w ramach Przymierza Północnoatlantyckiego, wspierając program "Partnerstwo dla Pokoju."

Zakończył czynną służbę wojskową w lutym 2001 roku, po czym rozpoczął pracę w cywilnej służbie MON. W 2004 roku został wybrany prezesem Klubu Generałów Wojska Polskiego. 24 września 2013 roku, na X Krajowym Zjeździe Delegatów, objął funkcję prezesa Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.