Bohdan Bartnikowski - sylwetka autora

Urodzony w 1932 roku w Warszawie, Bogdan Bartnikowski doświadczył tragedii II wojny światowej na własnej skórze. Jego dom na warszawskiej Ochocie został opanowany przez oddziały RONA podczas Powstania Warszawskiego, co zmusiło go i jego matkę do opuszczenia miasta. Trafili do przejściowego obozu w Pruszkowie, znanego jako Durchgangslager 121, skąd 12 sierpnia 1944 roku zostali deportowani do Auschwitz-Birkenau. Tam, Bogdan otrzymał numer więźnia 192731. Początkowo przebywał w bloku dziecięcym w żeńskiej części obozu, później trafił do sektora B11a w męskiej części, przeznaczonej dla chłopców z Warszawy.

11 stycznia 1945 roku, wraz z matką, został ewakuowany do Berlina-Blankenburga, będącego jednym z komand roboczych obozu Sachsenhausen. Do dnia wyzwolenia, 22 kwietnia 1945 roku, pracował przy odgruzowywaniu zniszczonego miasta. Po powrocie do Warszawy kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, przerwaną przez wojnę.

Utrata ojca podczas powstania oraz doświadczenia z obozów koncentracyjnych na zawsze odcisnęły piętno na jego życiu, co znalazło wyraz w pracy dziennikarskiej i literackiej. Napisał m.in. zbiór opowiadań „Dzieciństwo w pasiakach” oraz powieści takie jak „Daleka droga” i „Powrót nad Wisłę”. Na emeryturze aktywnie działa w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Jego zasługi zostały uhonorowane Krzyżem Oświęcimskim oraz Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.