Antoni Kępiński - sylwetka autora

Profesor związany z Akademią Medyczną w Krakowie, specjalizujący się w psychiatrii, miał burzliwą ścieżkę edukacyjną przerwaną przez wojnę. Podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1936 roku, lecz wybuch wojny zmusił go do przerwy. Jako ochotnik wziął udział w kampanii wrześniowej, po czym znalazł się na Węgrzech. Stamtąd uciekł do Francji, a następnie przez Pireneje trafił do Hiszpanii, gdzie zatrzymano go i osadzono w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro. Po uwolnieniu dotarł do Anglii, gdzie przez krótki okres był częścią Polskich Sił Zbrojnych. Kontynuowanie studiów medycznych stało się możliwe po jego przenosinach do Edynburga, gdzie zdobył dyplom w 1946 roku.

Po powrocie do Polski w 1947 roku, związał się z kliniką psychiatrii w Krakowie. Otrzymał dyplom lekarza w listopadzie 1947 r., a dwa lata później uzyskał stopień doktora medycyny z psychiatrii. Habilitował się w 1960 roku, choć formalne zatwierdzenie nastąpiło dopiero w styczniu 1962 r. Tuż przed swoją śmiercią w 1972 roku został mianowany profesorem tejże katedry. Wśród jego uczniów znalazł się Zdzisław Jan Ryn, który pielęgnował spuściznę po profesorze. Profesor był także zaangażowany w leczenie byłych więźniów obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.