Alkohol i muzy. Polscy artyści i ich ulubione trunki

Alkohol odgrywa znaczącą rolę w historii polskiej kultury, a jego obecność w życiu artystów stała się niemalże nieodłączna. To nie tylko kwestia osobistej wrażliwości, ale również specyficznego stylu życia, który niejednokrotnie wpływał na zawiłość relacji rodzinnych i czynił wspólne życie z artystycznym geniuszem wyzwaniem. Nie zawsze istniały tabloidy, dlatego to właśnie opowieści z prywatnego życia artystów przyciągały uwagę i były tematem plotek w przestrzeniach takich jak biura czy kawiarnie. Dla badaczy, dzieci artystów pełniących rolę biografów stanowią duże wyzwanie, ponieważ dysponują unikalnymi materiałami, które często podlegają selektywnej cenzurze. Przykładem może być Władysław Mickiewicz, który wiele lat poświęcił na niszczenie dokumentów ukazujących jego ojca w złym świetle. Obecni badacze życiorysu Adama Mickiewicza przypominają detektywów, usiłując zrekonstruować jego życie niczym specjaliści od kryminalistyki. Kira Gałczyńska nie niszczyła dokumentów, ale wybierała fakty z życia swojego ojca Konstantego Ildefonsa z pewną swobodą. Jako jego córka miała do tego prawo, lecz z perspektywy badacza było to nieuzasadnione. Ukazanie Gałczyńskiego bez cenzury może jedynie zwiększyć jego wartość, ukazując pełny obraz jego człowieczeństwa, łącznie z alkoholowymi ekscesami. W polskiej literaturze trudno znaleźć postać równie barwną jak Konstanty Ildefons Gałczyński, co dostrzegali już jego współcześni. W książce znajdziemy również opowieści o innych artystach, takich jak Jan Kochanowski, Artur Rubinstein czy Stanisław Przybyszewski, dla których alkohol odegrał istotną rolę w życiu i twórczości. Narracje te ukazują różnorodność doświadczeń związanych z alkoholem, od romantycznych uniesień po zabawne dekadenckie eskapady, przedstawione na przykładzie takich postaci jak Stefan Jaracz czy Ireneusz Iredyński, gdzie wódka, kobiety i poezja przeplatają się w dynamiczny sposób.