1794

Niklas Natt och Dag powraca z kontynuacją swojego powieściowego debiutu "1793", który zdobył uznanie czytelników i krytyków na całym świecie. Dzięki swojemu mistrzowskiemu opanowaniu języka, autor niemalże eksploduje radością tworzenia, co zostało dostrzeżone przez Aftonbladet Sndag. Natt och Dag zdobywa serca czytelników przez swoją umiejętność snucia opowieści, na co zwraca uwagę Nerikes Allehanda, a Sdermanlands Nyheter przyznaje, że trudno oderwać się od lektury, tak niesamowicie piękna jest miejscami.

Podobnie jak w pierwszej części trylogii, autor wykazuje się niezwykłą zręcznością w konstruowaniu intrygi oraz talentem językowym, co szczególnie uwidacznia się w pierwszorzędnym doborze wyrażeń charakterystycznych dla epoki, jak zauważa Gteborgs Posten. Z kolei Dagens Nyheter docenia wiedzę i dbałość o detale, które pozwalają przechadzać się uliczkami i przedmieściami ówczesnego Sztokholmu. Malin Persson Giolito podkreśla, że książka jest wyjątkowo dobra, a nawet zuchwale zachwycająca.

Precyzyjne przygotowanie faktograficzne i umiejscowienie akcji w oszałamiająco realistycznym "Sztokholm noir" spowodowało, że doświadczenie tej lektury pozostanie w pamięci na długo, jak zauważa historyk Dick Harrison. Akcja powieści toczy się pod koniec XVIII wieku, kiedy wprowadzony przez regencyjny rząd Reuterholma zakaz noszenia kolorowych ubrań zmusza większość mieszkańców do przyobleknięcia się w szarości tzw. Epoki Żelaza.

W szpitalu psychiatrycznym w Danviken młody arystokrata zmaga się z cierpieniem z powodu popełnionej zbrodni, o którą został oskarżony. Jednocześnie na wsi kobieta opłakuje tragiczną śmierć córki Linnei, która została zamordowana w swoją noc poślubną. Gdy nikt nie jest skłonny podjąć się śledztwa, kobieta zwraca się o pomoc do Cardella, jednorękiego strażnika miejskiego, którego już nic nie trzyma.