Wspomnienia ze służby wojskowej

Generał Juliusz Bijak, urodzony 14 września 1860 roku w Biadolinach niedaleko Tarnowa, zostawił po sobie interesujące wspomnienia z czasów swojej służby wojskowej. Jego historia obejmuje dwie kluczowe epoki: I wojnę światową, kiedy to był żołnierzem armii Austro-Węgier, oraz okres tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Podczas bitwy o Zaleszany doznał ciężkich obrażeń i trafił do rosyjskiej niewoli. W trakcie pobytu w Rosji przemierzał szpitale i został zesłany do miejscowości takich jak Porkow i Arzamas. Jednakże przed końcem wojny, mimo trudności związanych z kalectwem i koniecznością dalszych procedur medycznych, ponownie wstąpił do armii, tym razem walcząc na froncie włoskim.

Po powrocie do niepodległej Polski w listopadzie 1918 roku szybko włączył się w działania na rzecz swojej ojczyzny. Pomimo zaniedbań w leczeniu zdrowotnym, aktywnie bronił wschodnich granic przed naporem Ukraińców oraz wspierał organizację Powstania Śląskiego. Jako członek armii generała Hallera świadkował symbolicznej ceremonii zaślubin Polski z Bałtykiem. Nawet krótko przed osiągnięciem wieku emerytalnego w wieku 58 lat, generał Bijak uczestniczył w walkach przeciwko Bolszewikom, pokazując wielką determinację i poświęcenie dla kraju.

Generał Bijak, znany ze swojej niezłomnej postawy i miłości do Polski, zmarł 21 kwietnia 1943 roku w Wadowicach i tam został pochowany. Jego życie pozostaje przykładem prawdziwej odwagi i oddania swej ojczyźnie.