Wojny Huraganowe. Tom 1

Muszę zacząć od wyznania: najwyraźniej żyłam pod kamieniem. Jako osoba, która ze światem Star Wars i osławionym shipem "Reylo" ma tyle wspólnego co nic, sięgnęłam po "Wojny Huraganowe" z kompletnie czystą kartą, nie wiedząc o fanfikowych korzeniach tej historii. I wiecie co? To była najlepsza rzecz, jaka mogła mi się przytrafić, bo dzięki temu oceniłam tę książkę na jej własnych i rewelacyjnych warunkach. A jest co oceniać!

"Wojny Huraganowe" Thea Guanzon

Od pierwszych stron zostajemy wrzuceni w sam środek brutalnego, wieloletniego konfliktu. Jak zwykle, mamy dwie strony barykady: ginącą w walce o wolność Sardovię i bezwzględne Nocne Imperium Kesathu, które pochłania kolejne krainy. W sercu tego chaosu poznajemy naszych bohaterów, skonstruowanych jako swoje przeciwieństwa. Z jednej strony Talasyn - sierota w0jenna, żołnierka, która skrywa zabójczy sekret bycia ostatnią Tkającą Światło. Z drugiej Alaric - książę i dziedzic Nocnego Imperium, potężny Wykuwacz Cieni, którego zadaniem jest zniszczenie ostatniego bastionu rebelii. Ich pierwsze spotkanie na polu bitwy to dosłowny i metaforyczny wybuch - zderzenie światła i cienia, które tworzy coś zupełnie nowego i niebezpiecznego.

Przyznaję, początek książki wymaga od czytelnika skupienia. Jesteśmy rzuceni w wir wojennej zawieruchy, zasypani nazwami, rangami wojskowymi i historią konfliktu. Dla niektórych może to być przytłaczające, ale zapewniam - warto przez to przebrnąć. Kiedy już złapiemy rytm, autorka zaczyna misternie tkać opowieść, która wciąga bez reszty. Świat przedstawiony jest bogaty i przemyślany, system magii intrygujący, a polityczna mapa pełna napięć nie tylko między dwoma głównymi mocarstwami, ale i neutralnymi królestwami, jak potężne Dominium Nenavareńskie.

Ale to, co jest prawdziwym sercem tej powieści i co sprawiło, że przepadłam, to relacja między Talasyn a Alariciem. Jeśli kochacie motyw enemies to lovers, to tutaj dostajecie go w najbardziej satysfakcjonującej formie. To nie jest jedna z tych historii, gdzie "wrogowie" po dwóch rozdziałach wpadają sobie w ramiona. O nie. Tutaj nienawiść jest namacalna, podsycana latami wojny, osobistymi stratami i propagandą obu stron. On jest dla niej potworem, który zniszczył jej dom, ona dla niego - ucieleśnieniem magii, która doprowadziła jego rodzinę do ruiny.

A potem na scenę wkracza kolejny genialny trop: aranżowane małżeństwo. Kiedy okoliczności i polityczne intrygi zmuszają tę dwójkę do kruchego sojuszu, przypieczętowanego ślubem, zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki. Ich słowne utarczki, podszyte sarkazmem dialogi i ciągła walka serca z rozumem to absolutne złoto. Autorka po mistrzowsku buduje slow burn, w którym każde small talk, każda wspólna lekcja czy negocjacje kontraktu małżeńskiego iskrzą od niewypowiedzianego napięcia.

"W tej sali znaj­do­wa­ła się jesz­cze jedna osoba, która nie zle­ci­ła­by ni­ko­mu jego za­bój­stwa. Ta­la­syn sama by mnie za­bi­ła, po­my­ślał, czu­jąc coś, co nie­bez­piecz­nie przy­po­mi­na­ło sym­pa­tię, po­nie­waż przez to stała się ona naj­szczer­szą osobą w tym po­miesz­cze­niu."

"Wojny Huraganowe" to jednak coś więcej niż tylko romans. To fantastyka z gatunku tych politycznych. Bohaterowie nie wiedzą, komu ufać, są pionkami w grze potężniejszych od siebie władców - bezwzględnego Nocnego Imperatora i wyrachowanej Smoczej Królowej. Intrygi, zdrady i sekrety czają się na każdym kroku, a sojusze są równie nietrwałe co poranny deszcz. Nawet postaci drugoplanowe są świetnie zarysowane i odgrywają kluczowe role w tej skomplikowanej układance.

Podsumowując, niezależnie od tego, czy znacie fanfikowe korzenie tej historii, czy tak jak ja, podchodzicie do niej z czystą głową, "Wojny Huraganowe" to po prostu kawał rewelacyjnej fantastyki. To epicka, wciągająca opowieść z misternie zbudowanym światem i perfekcyjnie poprowadzonym wątkiem romantycznym. Zakończenie zostawia nas w idealnym momencie - z sercem w gardle i desperacką potrzebą sięgnięcia po kolejny tom. O czym pogadamy za dwa tygodnie. 😏