Ransom Canyon

Teksas wzywa

Największą zaletą tej książki jest jej klimat. Przepełnia ją ranczerska atmosfera, którą możecie sobie wyobrazić z typowych filmów, seriali czy książek z kowbojami. Zwłaszcza takich, które rozgrywały się z dwie, a nawet trzy dekady temu. Dodaję to niesamowitego uroku i gdy tylko usłyszałam o tej książce, to właśnie w ten sposób sobie ją wyobrażałam. Małomiasteczkowy klimat dodatkowo to wszystko podsyca i stwarza uczucie przytulności i wspólnoty.

Książka na jeden wieczór

Styl autorki jest bardzo przyziemny i lekki. Pisze ona prosto bez zbędnego owijania w bawełnę, przez co czyta się to bardzo szybko. Budowa historii rownież jest bardzo prosta, bo trudno doszukać się w niej emocjonującej fabuły pełnej zwrotów akcji. Książka skupia się w dużej mierze na emocjach bohaterów, ich relacjach i wewnętrznych rozterkach.

Warstwa emocjonalna = lody waniliowe

Teraz się pewnie zastanawiacie: Wiktoria, o czym ty gadasz? Ale spokojnie śpieszę już z wyjaśnieniem. Lody waniliowe są najbardziej neutralnym, podstawowym smakiem jaki istnieje. Są bezpieczną opcją, zdecydowana większość je lubi - ogólnie nie są złe, ale spośród tylu dostępnych opcji są po prostu nudne. I tak jest z tą książką. Ona nie jest zła, ale nie jest to też najlepszy tytuł jaki czytałam. Brakuję mi w niej głębi, większej emocjonalności, akcji. Przez to, że ta książka jest tak mało emocjonująca wydaje się płaska i nudnawa, dokładnie jak lody waniliowe.

Na podstawie tej książki powstał serial, którego jeszcze nie oglądałam, ale teraz nawet jestem go jeszcze bardziej ciekawa, ponieważ zastanawia mnie jak w nim zostali przedstawieni bohaterowie i te wątki. Raczej słyszałam pozytywne opinie, więc istnieje szansa, że będzie lepszy od książki.

Nie jestem wam w stanie jednoznacznie polecić tej książki, bo uważam, że brakuję jej paru rzeczy, ale jednocześnie była to przyjemna lektura i fajnie spędziłam z nią czas. Jednak jeśli mam ją porównać do innych kowbojskich romansów, które czytałam to wypada przy nich słabo.