Ptaszynka

Gdybyś tylko wiedziała, że cię słyszę....

R E C E N Z J A

Każdy dzień wyglądał tak samo, dom, szpital, dom, a dziwniejsze było to, że z dnia na dzień było coraz gorzej. W mieszkaniu mój współlokator wykorzystywał moją uprzejmość, bo przecież to był tylko obiad, tylko posprzątanie całego domu po imprezie, którą bez mojej wiedzy zorganizował, a to o co ja go prosiłam, jednym uchem wchodziło, a drugim wychodziło. W szpitalu było jeszcze gorzej, przez głównego ordynatora, który starał się zamienić moje życie w koszmar. Pomyślicie hmm nic gorszego nie może się stać, zaskoczę was, mogło się stać coś gorszego i się stało. Gdy pewnego dnia w pracy ktoś wymierzył pistoletem prosto w moją głowę. Nie miałam wyboru, albo życie, albo opiekowanie się jakimś nieprzytomnym mężczyzną. Wybór był oczywisty... Tylko to nie był zwyczajny pan, patrząc po jego kolegach, był to ktoś kto nie bał się użycia broni, był gotowy zabić kogoś w mniej niż 2 sekundy... A więc przychodziłam tam codziennie, a także zwierzałam się mu ze wszystkich problemów które mnie otaczały, bo przecież on i tak mnie nie słyszy. I to był mój największy błąd, on mnie słyszał, każde moje słowo, a co więcej planował już zemstę na wszystkich którzy mnie skrzywdzili.

Na początku bardzo się wciągnęłam, a pod koniec to ciężko mi się czytało, bo przeciągało się to troszkę. Za co kocham tą książkę no wiadome za Anthonego i za jego myśli ze szpitala, tak mnie to rozbawiło. W wielu momentach bardzo przykro mi się zrobiło, wybory Hope były wymuszone różnymi sytuacjami, które źle się kończyły dla niej. Mimo wszystko podobała mi się ta historia i może kiedyś jeszcze wrócę do niej. Polecam wszystkim ♡