Ponury tygrys

Wydarzenia, o których się nie mówi, często znikają z naszej pamięci, ale ta książka jest przejmującym świadectwem dramatycznych przeżyć Neige Sinno. Jako dziecko, w wieku zaledwie siedmiu lub ośmiu lat, stała się ofiarą swojego ojczyma. Mimo obecności dorosłych w jej życiu, w tym matki, nauczycieli czy sąsiadów, nikt nie zdawał sobie sprawy z horroru, jaki przeżywała. Neige milczała z zastraszeniem, aż w końcu, z obawy o bezpieczeństwo swojej siostry i przyrodniego rodzeństwa, zdecydowała się podjąć kroki prawne, będąc już studentką. Proces, który był jawny, doprowadził do przyznania się jej ojczyma do winy. Niemniej jednak to Neige spotkała się z ostracyzmem ze strony swojej społeczności. Historia ta nawiązuje do nieuchronnego związku jakiegoś fatum, przypominającego los tygrysa i jagnięcia z poezji Blake’a. Autorka w swojej pracy czerpie inspiracje z twórczości takich pisarzy, jak Nabokov, Woolf, Morrison, Carrère czy Despentes, a także z własnych doświadczeń i materiałów prasowych, starając się wyrazić to, co często wydaje się niewyrażalne. W dziele tym przemawia wiara w literaturę jako siłę zdolną do uzdrowienia. Książka charakteryzuje się szczerością i płynnie łączy różne gatunki, takie jak powieść, esej, dziennik i wyznania, inspirując się stylem Annie Ernaux oraz duchem ruchu #MeToo. Zdobywając uznanie i nagrody, w tym Premio Strega Europeo, Prix Femina i Prix Goncourt des Lycéens, publika odebrała tę książkę jako istotny głos w debacie na temat przedawnienia przestępstw seksualnych wobec dzieci. To dzieło stanowi nie tylko literackie wyzwanie, ale także ważny apel o sprawiedliwość i uwagę dla tych, którzy często pozostają niezauważeni.