Pamiętnik Pułku Jazdy Wołyńskiej 1831 r.

Ostatnio sięgnąłem po "Pamiętnik Karola Różyckiego" i do tej pory nie mogę się otrząsnąć z wrażeń po tej lekturze. Moje myśli wciąż są na Wołyniu, wędrując między obozowymi ogniskami pułku wołyńskiego i wijącymi się drogami pomiędzy Cudnowem a Zamościem. W uszach wciąż brzmi okrzyk "sława Bogu!" Różycki z niezwykłą umiejętnością przenosi czytelnika w swój świat: jego opisy są pełne życia, barwne i niezwykle realistyczne. Ma się wrażenie, że kartki tej książki ożywają - konie, ludzie i wydarzenia zdają się być niemal na wyciągnięcie ręki. Czytając, zapominamy, że to tylko książka; pragniemy poznać wynik bitwy, zakończenie wyprawy. Po lekturze nikt nie ma wątpliwości, że Różycki maluje słowami prawdziwy obraz. Jest to pełen wyrazu portret, który choć nieznany jego cień wciąż pozostaje wierny. Różycki niewątpliwie zasługuje na miano wielkiego malarza słów, którego dzieła nie mogą zawieść.