Opowieści nowoczesne

Książka zajmuje się badaniem interakcji między dziewiętnastowieczną nowoczesnością, rozumianą jako złożone zjawisko kulturowo-społeczno-ekonomiczne, a literaturą polskiego pozytywizmu i modernizmu. Analizuje i interpretuje zarówno kanoniczne, jak i mniej znane utwory literackie z tych epok, skupiając się głównie na krótkich formach prozatorskich, choć czasami uwzględnia także powieści. Wśród omawianych autorów znajdują się Eliza Orzeszkowa, Bolesław Prus, Maria Konopnicka, Władysław Reymont, oraz Wilhelm Berent. Książka teoretycznie opiera się na koncepcjach takich jak semanaliza Rolanda Barthesa, dekonstrukcja, oraz biopolityka w ujęciu Michela Foucault i Giorgio Agambena. Jest głównie skierowana do badaczy dziewiętnastowiecznej literatury i kultury, choć jej celem jest również ponowne zdefiniowanie polskości, której wpływy można dostrzec do dzisiaj.