Night Shift

„Życie jest zdecydowanie zbyt krótkie, żeby nie skorzystać z szansy poczucia się jak bohaterka romansu”.


Uwielbiamy zanurzać się w świecie romansów, zachwycać się bohaterami, wytykać ich błędy, szukać ulubionych motywów.

Ale kiedy przychodzi czas, by samemu przeżyć własną historię miłosną często brakuje odwagi, by podjąć ten pierwszy krok…

Żyjemy przygodami naszych ulubionych postaci. Zatracamy się i zapominamy o sobie i przygodach, które sami możemy przeżyć odkładając na chwilę ulubioną książkę.

Kendall Holiday też tak robiła.

Wolała nocne zmiany w bibliotece z pikantnym romansem w ręce od studenckich imprez.

Pewnej nocy zostaje oderwana od książki przez kapitana uniwersyteckiej drużyny koszykarskiej.

Vincent Knight prosi ją o poezję, prowokuje, całuje, a później nie opuszcza jej myśli.

Dziewczyna ma szansę by przeżyć własny, prawdziwy romans, ale czy znajdzie w sobie odwagę?

I co najważniejsze: czy ten romans zakończy się happy endem?


Kiedy zobaczyłam zapowiedź książki „Night Shift” od razu pomyślałam, że to będzie coś dla mnie. Bardzo lubię romanse sportowe oraz takie, w których pojawiają się bohaterki kochające książki.
A te dwie rzeczy w jednej książce? Tak, zdecydowanie musiałam to przeczytać.

I co?

Spędziłam naprawdę miłe popołudnie.

„Night Shift” to jedna z tych książek, które pochłania się na raz popijając przy tym ulubioną kawę.

Jest lekka, słodka, zabawna, trochę spicy, ale zawiera też słowa, które powinna przeczytać praktycznie każda młoda dziewczyna mająca około osiemnaście lat. Te starsze też, bo czasem zapominamy o tym, co ważne.

„Wiem, że każdy pokonuje maraton życia we własnym tempie. Że nie ma nic złego w rozgrzewce dłuższej niż u większości ludzi w moim wieku… Ani że zamierzam pobiec sprintem tam, gdzie kobiety o dziesięć lat starsze nadal się rozciągają. To nie jest wyścig”.

Wszelkie nawiązania do książek i poezji były jak miód na moje kochające ten świat serce.

A główni bohaterowie? Bardzo szybko ich polubiłam.

W Kendall odnalazłam cząstkę siebie i to nie tylko dlatego, że obie nie jesteśmy fankami gołych męskich klat na okładkach. Ja też nadal zbyt często uciekam w świat książek zapominając jak ważne jest tworzenie własnej historii, własnego romansu.

„Kończę z lękiem. Nie chcę się już ukrywać przed życiem. Nie chcę każdej piątkowej nocy przeżywać, jakby nie należała do mnie, jakby wszystkie przygody, które warto przeżyć już wydrukowano”.

Uwielbiałam momenty, w których inspiracji szukała w ukochanych historiach.
Kiedy bała się mówiła „zrób to dla fabuły”, bo w końcu to był czas na jej własny romans.

Vincent z kolei zdobył moją sympatię nakłaniając Kendall do szczerych rozmów.
Bo w końcu „Jedno jest pewne: problemy z komunikacją to najgorszy motyw”, prawda?

Tylko czasem nie jest to takie łatwe.

Czasem mimo wszystko brakuje nam odwagi, a potem nie pozostaje nic jak tylko wykonać ten WIELKI GEST znany nam z romansów.

Ta dwójka sprawiła, że praktycznie przez cały czas miałam uśmiech na twarzy, a czasem nawet wybuchałam głośnym śmiechem. Rumieńce również się pojawiły, bo przecież Kendall postanowiła, że będzie odważna i zaczerpnie z pikantnych książek, które tak lubiła czytać.

Czy Vincent przyłapał ją na czytaniu jednej z nich? Możliwe…

Co prawda myślę, że gdybym przeczytała tę książkę pięć lat temu podobałaby mi się jeszcze bardziej, ale zdecydowanie za stara na nią nie jestem. W ogóle uważam, że czasem warto sięgnąć po coś, co kierowane jest do trochę młodszych czytelników ( w tym przypadku 17+), bo to właśnie te książki często przypominają nam o rzeczach ważnych, o których zapomnieliśmy.
Ukazują prawdziwe emocje, napędzają do działania i odnalezienia cząstek siebie, które być może gdzieś zagubiliśmy, a warto je odnaleźć. Odważyć się, by tego dokonać.

Dodatkowo pozwalają nam odetchnąć i myślami wrócić do czasów, za którymi możliwe, że trochę tęsknimy.

A jeśli oprócz tego potrafią wywołać na naszej twarzy uśmiech? Poproszę więcej takich!

„Nihgt Shift” to książka o lekcjach poezji i romansu w prawdziwym życiu.
Po przeczytaniu tej książki słowa niektórych wierszy już nigdy nie będą brzmieć tak samo, jak wcześniej.

Polecam.

„Ja po prostu… wpadłem. Mam ochotę napisać do ciebie, gdy widzę coś zabawnego, chcę się z tobą umówić na kawę w przerwie między zajęciami, abyśmy mogli się sobie wyżalić. I chcę ci przedstawić wszystkich swoich kumpli, i chce poznać twoje przyjaciółki i, nie mam pojęcie co robię (…)”

Nocna zmiana w bibliotece to dla Kendall idealny moment na ucieczkę od codziennego zgiełku, gdy jej rówieśnicy zapijają ciężar ubiegłego tygodnia na hucznych uniwersyteckich imprezach, ona wśród półek pełnych książek i cichych korytarzy oddaje się w ręce fikcji. Zatracona po uszy w gorących romansach wraz z ich bohaterami poszukuje upragnionego szczęśliwego zakończenia, jednak w obliczu spotkania z kapitanem uniwersyteckiej drużyny koszykarskiej – Vincentem Knightem wszystkie historie miłośnie, które miała okazje czytać, wydają się zbyt banalne. W jego ramionach odkrywa własną definicję miłości, a iskry, motyle w brzuchu i długie rozmowy o ukochanej poezji stają się dla niej nową codziennością.

Odnoszę wrażenie, że „Night Shift” to pozycja, na której premierę czekała niezwykle ogromna część bookstagramowej społeczności, na długie tygodnie jeszcze przed oficjalną przedsprzedażą bowiem Instagram tonął we fragmentach uroczo gorzkich dyskusji głównych bohaterów, poezji Elizabeth Barrett Browning, czy w żartach nawiązujących do tak bliskiej serca Vincenta koszykówki, snując przed nami infantylnie wyidealizowaną wizję wakacyjnego romansidła. Dzisiaj natomiast, po dobrych dwóch miesiącach od premiery, kiedy tuż po epilogu przysiadłam na chwilę, by zebrać myśli i z czystej ciekawości przejrzeć skale gwiazdek, przyznawanych temu tytułowi, jestem skłonna pokusić się o stwierdzenie, że dla wielu czytelników stał się on drastycznie rozczarowujący, dlatego chociaż z początku nie planowałam na dłużej pochylać się nad tą pozycją, w obliczu tak niezwykle skrajnych opinii, uznałam, że potrzebuję wysnuć własne zakończenie.

Sceneria rozgrywających się wydarzeń z majaczącym w tle kampusem kupiła mnie już od pierwszych chwil, niezwykły klimat uczelnianych wydarzeń rozłożył na łopatki, a pierwszy pocałunek naszych bohaterów w zakamarkach uczelnianej biblioteki rzucił na kolana. Zatraciłam się w tej historii bez opamiętania, pozwoliłam sobie po prostu przez nią płynąć, a towarzyszący mi w tej podróży, doprowadzający naszych bohaterów do szewskiej pasji i przepełnionych namiętnym napięciem kłótni, wątek „misscomunication” był niezwykle trafnym kompanem. Nie ukrywam, że nie spodziewałam się w go w tej pozycji, jednak wraz z tak lekko przyjemnym tłem fabularnym, okazał się strzałem w dziesiątkę.

Kendall, ku mojemu zaskoczeniu, na przełomie tej pozycji stała się bohaterką niezmiernie bliską memu sercu, z początku myślałam, że to zasługa jedynie jej niewyrachowanej pasji do literatury i ogólnego wyobrażenia jej postaci, przepełnionego słodkawą fikcja, kiedy jednak do jej serca wkradły się nieznane, ale w pełni namacalne uczucia, poczułam, jakbym przelała na papier własne myśli. I, chociaż momentami gubiłam się w jej przemyśleniach, traciłam z oczu drugie dno rzucanych przez nią żartów, czy miałam ochotę spłonąć zakłopotanym rumieńcem, zawzięcie kibicowałam jej w poszukiwaniu upragnionego zakończenia.

I, chociaż mogłabym na wiele sposobów przekonywać, że skrajność opinii wobec tej pozycji jest nieuzasadniona, to z ciężkim sercem muszę jednak przyznać, że dostrzegam ziarnko prawdy w wielu zarzutach, które dotknęły ten tytuł. Bawiłam się przy tej pozycji wyśmienicie, ku temu nie odczuwam żadnych wątpliwości, myślę też, że niejednokrotnie jeszcze przypomnę o tym tytule, na dłuższą metę jednak uważam, że niezwykła namiętność między naszymi bohaterami zabiła głębie ich relacji, nie wspominając już o tym, że czuję maleńkie rozczarowanie wobec tego, że nie mieliśmy okazji doświadczyć spotkania z Vincentem na boisku.

Po więcej recenzji zapraszam na bloga, Instagrama lub na lubimyczytać.pl:
https://******.**
https://******.**
https://******.**