Mile High

„Mile High” autorstwa Liz Tomforde to pełna emocji, humoru i chemii opowieść, która idealnie wpisuje się w nurt współczesnych romansów sportowych. Autorka w umiejętny sposób łączy lekkość i zabawne dialogi z głębszymi tematami, takimi jak samoakceptacja, trauma i radzenie sobie z własnymi słabościami. Główni bohaterowie - Zanders, gwiazda hokeja o reputacji playboya, i Stevie, uparta i empatyczna stewardesa - tworzą duet, który od pierwszych stron przyciąga uwagę. Ich relacja rozwija się powoli, z typowym dla enemies to lovers napięciem, które z czasem przeradza się w pełną czułości i pasji więź.

To, co wyróżnia książkę, to realistyczne przedstawienie emocji i świetna dynamika między bohaterami. Zanders, mimo zewnętrznej pewności siebie, skrywa sporo bólu i lęków, a Stevie nie daje się zdominować - jest niezależna, szczera i ma charakter. Wspólne sceny są iskrzące, ale nie brakuje też momentów wzruszających i refleksyjnych. Tempo narracji jest dobrze wyważone - nie ma dłużyzn, a dialogi brzmią naturalnie.

Jedynym minusem może być przewidywalność niektórych wątków i schematyczność zakończenia, typowa dla tego gatunku. Mimo to „Mile High” to niezwykle przyjemna, ciepła historia o miłości, która uczy otwartości i zaufania. Książkę oceniam na 4/5 – to romantyczna, zabawna i emocjonalna lektura, idealna na leniwe wieczory.

Zanim sięgnęłam po Mile High, długo się wahałam – opinie były bardzo mieszane, a ja nie byłam pewna, czy to historia dla mnie 😅Ostatecznie jednak zdecydowałam się dać jej szansę i… nie żałuję. Choć początek książki nie porywa, wręcz wydawał mi się nieco nijaki, to z czasem fabuła się rozkręca, a relacja głównych bohaterów zaczyna przyciągać uwagę. Nie jest to może książka, która zostawia po sobie wielkie „wow”, ale potrafi wciągnąć i zapewnić miło spędzony czas 💖

Mamy tu bohaterkę, która zmaga się z dużym kompleksem na punkcie swojej wagi – i choć to ważny temat, to mam wrażenie, że został potraktowany dość powierzchownie, co było sporym minusem. Zamiast pokazania realnej drogi do samoakceptacji czy zdrowszego podejścia do siebie, dostajemy przekaz: “jedz burgery i piwo, a potem miej wyrzuty sumienia”. Bohater z kolei momentami irytuje, ale ma też swoje lepsze strony – szczególnie wtedy, gdy zaczyna dojrzewać i rozumieć, co naprawdę się liczy i robi to w naprawdę uroczy sposób 🥹

To, co jednak najbardziej zapamiętam z tej książki, to przekaz, że warto zawalczyć o siebie i swoje szczęście, nawet jeśli droga do tego nie jest prosta, to nie tylko zwykły romans, ale też bardzo wartościowa historia :)

Mile high to książka, która z początku bardzo mi się podobała i już po kilku pierwszych rozdziałach miałam spore oczekiwania co do tego co się zdarzy dalej. I co mogę powiedzieć? Zawiodłam się. O ile początek książki był świetny tak im dalej tym nudnej. Historia z każdym fragmentem stawała się coraz bardziej przewidywalna. Kolejnym minusem, w mojej opinii dość sporym, było za dużo opisów. Było wiele scen, które były zwyczajnie za długie przez nic niewnoszące do nich opisy. Spodziewałam się dość przewidywalnego zakończenia i oczywiście się nie myliłam, ale przyznaję, że podobało mi się to zakończenie, nawet jeśli nie było ono nawet w małym stopniu zaskakujące.

Dość szybko polubiłam Stivie. Myślę, że może być to spowodowane tym, że jesteśmy do siebie trochę podobne. Stivie po prostu chciała być dla kogoś pierwszym wyborem, jednak większość osób w jej otoczeniu nie traktowała jej w taki sposób, na jaki zasługiwała. Jej niepewność co do swojego wyglądu była moim zdaniem bardzo dobrze opisana.

Z początku nie byłam wielką fanką Zandersa, ale gdy poznałam jego prawdziwe oblicze natychmiast zmieniłam zdanie. Zanders jest miły, kochany i wspierający. A jego relacja z siostrzenicą, a w zasadzie to córką przyjaciela, mnie urzekła. No kto nie rozpłynąłby się (i nie był bliski płaczu ze śmiechu) nad grupą mężczyzn grających zawodowo w hokeja przebranych za księżniczki, tylko po to żeby sprawić przyjemność córce jednego z nich wyprawiając spóźnione Halloween?

Jak dla mnie nuta dramatyzmu w pewnym momencie książki mogłaby być usunięta, albo przynajmniej jakoś inaczej napisana. Bardzo nudziły mnie te sceny. Jednocześnie w żaden sposób nie przeżywałam tego wydarzenia, bo spodziewałam się jak ta historia się skończy.

Mimo, że książka nie była idealna, uważam że jest warta polecenia.