Start a Fire. Runda pierwsza

Książka dla osób +18 i tak też podano na tylnej okładce<br> (Nie ma TW w książce, ale ja dodam z własnej perspektywy: używki, przemoc fizyczna, wspomnienie o przemocy seksualnej, podteksty seksualne, przekleństwa, toksyczne zachowania)<br> <br> Nawet nie wiem od czego zacząć, bo po prostu..ta książka skończyła ze mną. I już teraz wiem, że pozostanie mi do niej sentyment.<br> Może zacznę od tego, że muszę się przyznać do tego, że byłam do niej ślepo uprzedzona. Zawsze głośno mówię o tym, że nie idę za tłumem i aż mi wstyd, że wtedy poszłam. Oj, jak się cieszę, że poszłam po rozum do głowy, aby sama sprawdzić o co tyle krzyku - hejterów jak i miłośników-. (Oglądałam wywiad z autorką i wydaje mi się, że przekonała mnie do siebie.)<br> Ta historia trafiła prosto do mojego serca. Przypomniały mi się czasy szkolne, gdzie byłam dokładnie taka sama jak Ci bohaterowie. (Prócz bogactwa). Czułam się totalnie komfortowo, przypomniały mi się wszystkie relacje, domówki i wiele innych, o których nie warto już wspominać.. Też były sytuacje- i to niejednokrotnie- gdzie nie powinnam wg czegoś komentować, a potem wychodziła z tego drama. I też nie obracałam się w ciekawym towarzystwie, ale nigdy niczego mi nie brakowało (pod względem materialnym). Teraz żadnej z tej znajomości już nie ma. To były bardzo burzliwe lata i wiele mnie nauczyły. Może dlatego nie skończyłam tej książki w styczniu, choć niewiele brakowało. Nie chciałam opuścić Culver City.<br> Co do samej fabuły, to były momenty, w których sama do siebie się zaśmiałam. Lubię w powieściach rozpisane emocje bohaterów, bo mogę się dobrze wczuć w ich położenie i tutaj to dostajemy. Bardzo dokładnie. Pod względem samej akcji to działo się sporo, więc tu jest ogromny plus. Czekam na dalszy rozwój, bo mam już swoje teorie np. na temat samego Sheya, ale czekam na ich potwierdzenie. W dalszych postach dam update czy się potwierdziło lub jeśli nie to co myślałam. Sama jego postać jest bardzo ciekawa, ma bardzo toksyczne zachowania względem Clark (najgorsze było z tą szyją, bardzo mi przeszkadzało, to było aż niepokojące) co musi wynikać z jego przeszłości i tego, że nie potrafi okazywać uczuć, więc jestem ciekawa dokąd ta relacja doprowadzi - choć nie trzeba być Einsteinem aby wiedzieć od samego początku, że mamy do czynienia z motywami enemies to lovers, good girl x bad boy. (Ja sama go uwielbiam!)- Tylko szkoda, że pewien wątek wyszedł dopiero na sam koniec, bo nie mogłam się doczekać kiedy wyjdzie na jaw. Ciekawe jak zareagują Mia i Chris w kolejnej części i czy faktycznie dowiedzą się o wszystkim. No i co na to wszystko Joseline.<br> Jestem świadoma minusów tej książki, mianowicie są to powtórzenia, które czasem zaczynały się robić irytujące ( moje top 5: sarknąć, czarnooki, botki, martwe, tęczówki. To był mój mały TW). Szkoda, że nie poprawiono tego pod względem stylistycznym, aby nie było tylu powtórzeń- nie tylko powyższych słów-.<br> <br> <br> Mimo wszystko ta książka jest jednak dobrym przykładem na to, aby jednak opiekunowie zwracali uwagę na to co czytają podopieczni. Nie chcę umniejszać w żaden sposób młodszym czytelnikom, ale sięgając po taką powieść trzeba wiedzieć czym jest fikcja literacka i, że osoba autorska na pewno nie pochwala zachowań w niej opisanych.

„Start a Fire. Runda pierwsza” autorstwa P.S. Herytiera to tytuł, na który czekałam bardzo długo, aby mieć możliwość pochłonięcia stron. Początkowo, nie przeczę, byłam troszkę nastawiona negatywnie na emocje, jakie może mi dostarczyć ten tytuł. <br> <br> Głównym powodem mojego wstępnego osądu, był fakt, iż niestety dużą wagę przywiązuję do okładki (tak wiem, nie osądza się po okładce- tym bardziej człowieka.). Jednak zrobiłam sobie małą niespodziankę, ponieważ słuchałam ocen czytelników, ale nie zagłębiałam się w treść książki. Chciałam, aby to było dla mnie zaskoczenie.<br> Nie zawiodłam się. Od pierwszej strony wciągnęła mnie do tego stopnia, że potrafiłam nie spać do 2 rano, by tylko się dowiedzieć, co będzie dalej.<br> Dla mnie? Najbardziej życiowo przedstawione realia w domu (pomiędzy rodzeństwem oraz rodzicem). Momentami miałam wrażenie, jakbym słuchała rozmów pomiędzy mną a resztą domowników (dialogi naturalne, nienaciągane).<br> <br> Postaci bardzo swobodnie opisane, z normalnymi, codziennymi problemami nastolatków. <br> Główna bohaterka okazała się w wielu aspektach bardzo podobna do mnie, dzięki czemu szybko się z nią utożsamiłam. Była wyszczekana, nie bała się powiedzieć, co myśli. Reszta bohaterów również urzekła mnie swoim jestestwem.<br> <br> Całym meritum powieści, jest zmierzenie się Victorii z wieloma przeciwnościami losu, między innymi z człowiekiem, którego się obawia. Autorka przedstawia perypetie, wybory (nie zawsze słuszne) głównej bohaterki oraz bohaterów pobocznych. Książka jest przesycona humorem śmiesznymi sytuacjami w których znajduje się m. in. Panna Clark. Muszę przyznać, że momentami śmiałam się w głos.<br> <br> Natłok wydarzeń w książce powodował u mnie chęć przeczytania jej w całości na już. Nie było przestojów sytuacyjnych, dzięki czemu nie popadałam w sinusoidę czytelniczą. <br> <br> Gdybym miała podsumować, mogę z czystym sercem polecić wszystkim czytelnikom young adult, hate to love, tą powieść i wiem że większość podzieliłaby ze mną moje zdanie na temat START A FIRE.

„Start a Fire. Runda pierwsza” autorstwa P.S. Herytiera to książka, na którą miałam spore oczekiwania, zwłaszcza biorąc pod uwagę tytuł i zapowiedzi dotyczące fabuły. Po przeczytaniu opisu byłam przekonana, że czeka mnie emocjonująca przygoda, pełna zwrotów akcji i interesujących postaci. Niestety, po zakończeniu lektury czuję się zawiedziona i nieco rozczarowana.<br> <br> Na początku, kiedy zaczęłam czytać, miałam nadzieję na wciągającą historię. Wprowadzenie do fabuły sugerowało, że bohaterowie zmierzą się z poważnymi wyzwaniami i będą musieli podejmować trudne decyzje. Zamiast tego, szybko odkryłam, że narracja jest chaotyczna, a wątki fabularne nie są spójne. Czułam, jakbym była w wirze wydarzeń, które były źle zorganizowane i pozbawione sensu. Zamiast emocjonujących momentów, często napotykałam na wątpliwości, co właściwie się dzieje.<br> <br> Postacie, które w teorii powinny być złożone i ciekawe, okazały się płaskie i jednowymiarowe. Główna bohaterka, choć miała potencjał, nie zyskała mojej sympatii. Jej działania często wydawały się irracjonalne, a motywacje były ledwie zarysowane. Zamiast zobaczyć rozwój postaci, czułam, że są one jedynie marionetkami w rękach autora, które wykonują polecenia bez wyraźnego celu. Interakcje między bohaterami nie miały głębi, co sprawiało, że nie angażowałam się w ich losy.<br> <br> Dialogi w „Start a Fire” były kolejnym aspektem, który mnie zawiódł. Często wydawały się sztuczne i wymuszone, co wpływało na ogólne wrażenie dotyczące postaci. Niektóre z rozmów były tak płaskie, że wydawały się bardziej przypominać wymianę fraz niż prawdziwą komunikację. W rezultacie nie czułam emocjonalnego związku z bohaterami ani ich problemami, co znacznie obniżyło moją przyjemność z lektury.<br> <br> Jednym z głównych tematów książki wydaje się być walka z przeciwnościami losu, jednak sposób, w jaki autor to przedstawia, jest nieprzekonujący. Chociaż fabuła teoretycznie eksploruje trudne wybory i moralne dylematy, w praktyce brakuje jej głębi. Każda sytuacja, w której bohaterowie się znajdują, wydaje się być rozwiązana w sposób zbyt prosty i niewiarygodny. Wiele z tych zwrotów akcji wydaje się być wymuszonych i nieprzemyślanych, co powodowało, że czułam się oszukana jako czytelnik.<br> <br> Kolejnym problemem była narracja, która momentami była chaotyczna i trudna do śledzenia. Zdarzało się, że skoki w czasie i przestrzeni były niejasne, co wprowadzało dodatkowe zamieszanie. Czasami musiałam wracać do wcześniejszych stron, aby zrozumieć, co się wydarzyło. Taki styl pisania wprowadzał frustrację i zabierał przyjemność z lektury.<br> <br> Mimo że książka była reklamowana jako pełna akcji i emocji, w praktyce brakowało jej tempa. Wiele scen wydawało się rozwlekłych, co wpływało na dynamikę fabuły. Czasami miałam wrażenie, że autor nie potrafił zdecydować, co jest naprawdę istotne, a co można by pominąć. To sprawiało, że lektura była nużąca, a nie wciągająca.<br> <br> Jednak pomimo tych negatywnych aspektów, postanowiłam dać książce szansę do samego końca. Liczyłam, że w miarę rozwoju akcji fabuła nabierze sensu i emocji. Niestety, końcowe rozdziały również mnie rozczarowały. Rozwiązania, które zostały przedstawione, wydawały się mało satysfakcjonujące, a wiele wątków pozostało niedokończonych. Oczekiwałam, że autor zaskoczy mnie w finale, a zamiast tego poczułam się, jakbym była pozostawiona bez odpowiedzi na wiele pytań.<br> <br> Podsumowując, „Start a Fire. Runda pierwsza” to książka, która miała potencjał, ale niestety nie spełniła moich oczekiwań. Chaotyczna narracja, płaskie postacie i nieprzekonująca fabuła sprawiły, że lektura była dla mnie rozczarowująca. Mimo że autor miał ciekawe pomysły, sposób ich realizacji pozostawia wiele do życzenia. Choć może nie jestem grupą docelową tej książki, uważam, że zasługuje na więcej niż to, co zostało przedstawione. Jeśli szukacie literatury, która naprawdę wciąga i angażuje, polecam rozejrzeć się za innymi tytułami.