Córka niczyich światów. Wojna straconych serc. Tom 1

“Córka niczyich światów” to druga książka Carissy Broadbent, po którą sięgnęłam, i tym razem pozytywnie mnie zaskoczyła! Przede wszystkim spodobał mi się styl pisania autorki. Jest naprawdę piękny, a mimo że książka należy do tych obszernych, czyta się ją wyjątkowo szybko.

Główną bohaterką jest Tisaanah, która całe życie spędziła w niewoli. W tym świecie ludzie posługują się magią, jednak ona sama ma jej niewiele. Szczerze mówiąc, trudno znaleźć w niej cechę, która mogłaby ją uczynić irytującą czy nielubianą.
W moim przypadku pojawił się głównie podziw dla jej wytrwałości oraz empatia związana z tym, jak bardzo dba o bliskich. Najlepiej opisuje ją moim zdaniem to zdanie z książki: „…jak nieustannie wykorzystywał ją świat. I za to, że mu nie odpuszczała.”

Świat przedstawiony również okazał się bardzo interesujący. Mamy tutaj Zakony i byłam ogromnie ciekawa, jak funkcjonują, jak wyglądają treningi oraz co trzeba zrobić żeby do nich wstąpić. Pojawiają się także intrygi polityczne, co dodatkowo urozmaica fabułę.

Drugim głównym bohaterem jest Maxantarius, członek Zakonów, który najchętniej nie miałby z nimi nic wspólnego. Los sprawia jednak, że to właśnie do niego trafia Tisaanah, a on zostaje jej nauczycielem, choć pierwotnie nie ma takiego zamiaru.
Na początku byłam sceptycznie nastawiona do ich relacji, coś mi w niej nie grało. Z czasem jednak, obserwując, jak się rozwija, coraz bardziej się do niej przekonywałam, a ostatecznie naprawdę mi się spodobała. Głównie dlatego, że opiera się na przyjaźni.

Pojawia się tutaj również pewna postać, która jest dla mnie turbo interesująca i mam nadzieję, że jej wątek zostanie poruszony w kolejnych tomach!

W środkowej części książki zabrakło mi nieco akcji, ale z drugiej strony był to moment, w którym skupiamy się na relacji między bohaterami, więc nie mam tu większych zarzutów. Żałuję jedynie, że nie mogłam przeczytać jej w krótszym czasie. Mimo to bawiłam się świetnie i uważam, że to solidne otwarcie trylogii!