Kometa w Wiedniu

Karl Kraus, urodzony w 1874 roku, był wybitnym austriackim publicystą, dramaturgiem, eseistą, poetą i satyrykiem, który zyskał rozgłos dzięki bezkompromisowej krytyce społeczno-politycznej. Jego prace, często inspirowane aktualnymi wydarzeniami, takie jak "Zburzona literatura" i "Moralność i przestępczość", wzbudzały kontrowersje i poruszały ważne kwestie etyczne. Kraus, wydawca czasopisma "Die Fackel", w którym pełnił rolę zarówno oskarżyciela, jak i sędziego, wyróżniał się precyzyjnością i niepodważalną pewnością swoich opinii.

Znany z niezwykłej charyzmy, podczas publicznych odczytów potrafił porwać publiczność, której intensywność jego wystąpień pozostawała w pamięci na długo. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest monumentalny dramat "Ostatnie dni ludzkości", który rezonował z widzami tak mocno, że wielu z nich unikało potem tradycyjnego teatru, uznając go za bladą kopię tego, co prezentował Kraus.

W okresie międzywojennym Kraus zdobył zarówno nienawiść, jak i podziw kręgów niemieckojęzycznych, gdzie był postrzegany jako autorytet w kwestiach moralnych. Jego krytyka nie oszczędzała nikogo, od uczestników I wojny światowej, przez polityków, po dziennikarzy, których określił pogardliwie mianem "Jurnaille". Tworzył swoje dzieła w czasach, kiedy imperium austro-węgierskie zmagało się z problemami korupcji i biurokracji uwiecznionymi przez Franza Kafkę jako "system kafkowski". Jego twórczość wywoływała silne reakcje, mobilizując wielu do refleksji nad potrzebą reform.

Mimo że jego skuteczne wypowiedzi przyciągały niechęć licznych instytucji i osobistości, Karl Kraus zdobył szeroką rzeszę zwolenników, którzy podzielali jego wizję potrzeby zmian w społeczeństwie. Do końca swojego życia pozostawał aktywny twórczo, zostając trzy razy nominowanym do Nagrody Nobla. Wśród jego licznych osiągnięć znalazło się tłumaczenie Sonetów Szekspira oraz napisanie dramatycznego eposu o dojściu Hitlera do władzy zatytułowanego "Trzecia noc Walpurgii".