Busz po polsku

Opublikowany w 1962 roku zbiór "Busz po polsku" to jedyna książka Ryszarda Kapuścińskiego, która w pełni skupia się na Polsce. Reportaże zawarte w tym tomie przenoszą czytelnika do lat 50. i 60., odsłaniając życie na polskiej prowincji. W tych opowieściach spotykamy różnorodne postacie: dwie Niemki, które postanawiają uciec z domu starców w Szczytnie, studentów wyrzuconych z uczelni, próbujących odnaleźć się w codzienności akademika bez konkretnego planu na przyszłość, oraz piękną dziewczynę w bikini, dla której jej przyjaciel tworzy rzeźbę Madonny przeznaczoną do kościoła w jednym z miasteczek. Porusza również historia górników podróżujących ze Śląska z ciałem tragicznie zmarłego towarzysza, aby odwieźć je do jego rodzinnej wsi na Mazurach. W połowie lat 80. XX wieku do wydania dodano tekst "Ćwiczenia pamięci." Wyróżniającymi się reportażami w zbiorze są "Danka" i "Sztywny", które swoim filmowym charakterem przyciągają szczególną uwagę.