Zbigniew Szymański - sylwetka autora

Polski poeta i architekt, urodzony w 1927 roku w Wilnie, przeżył niezwykle dynamiczne życie. Po ukończeniu liceum budowlanego, jeszcze w lutym 1944 roku, dołączył do Armii Krajowej. Brał w niej udział w wyzwalaniu Wilna w lipcu tego samego roku. Po tych wydarzeniach został zatrzymany przez NKWD i przewieziony do Kaługi, gdzie wcielono go do Armii Czerwonej. Dzięki młodemu wiekowi został urlopowany, co pozwoliło mu powrócić do Wilna. Obawiając się kolejnego aresztowania, przystąpił do Ludowego Wojska Polskiego, znanego jako armia Berlinga.

Po zakończeniu służby wojskowej zdał maturę w Gdańsku, uzyskując tytuł technika w dziedzinie architektury i budownictwa. Jako poeta zadebiutował w 1950 roku, publikując w „Tygodniku Powszechnym” pod pseudonimem Witold Tarasiewicz. Od 1954 do 1973 roku pełnił funkcję kierownika w Biurze Projektów Architektonicznych. Od 1952 roku mieszka w Gdyni, gdzie nawiązał bliskie relacje z pisarką Różą Ostrowską, pisarzem Lechem Bądkowskim oraz poetą Franciszkiem Fenikowskim. Jego spuściznę literacką kontynuuje syn, Zbigniew Radosław, również poeta.