Zbigniew Semadeni - sylwetka autora

Polski matematyk, specjalizujący się w analizie funkcjonalnej, teorii kategorii oraz nauczaniu matematyki, ukończył studia z zakresu fizyki i matematyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w 1956 roku. Pracował w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie w latach 1962-1986. W roku 1971 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a pięć lat później, w 1976 roku, został profesorem zwyczajnym. Obecnie jest emerytowanym profesorem Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego.

Semadeni zasłynął z dowodu, że przestrzeń Banacha C[0,ω1], składająca się z wszystkich funkcji ciągłych na liczbie porządkowej ω1+1 z topologią porządkową, nie jest izomorficzna z sumą prostą C[0,ω1] ⊕ C[0,ω1]. To odkrycie było pierwszym takim przykładem w dziedzinie przestrzeni funkcji ciągłych. Innym znanym przykładem w szerszej klasie przestrzeni Banacha jest przestrzeń Jamesa, zaprezentowana przez Czesławę Bessagę oraz Aleksandra Pełczyńskiego w tym samym wydaniu Biuletynu Polskiej Akademii Nauk, co praca Semadeniego. Jego nazwisko wiąże się również z klasą operatorów Semadeniego.

Pochodzi z rodziny o naukowych tradycjach; jego ojcem był sędzia Tadeusz Semadeni, zaś matką Irena Konopacka-Semadeni, profesor w dziedzinie chirurgii stomatologicznej.