Władysław Stanisław Reymont - sylwetka autora

Władysław Reymont przyszedł na świat w rodzinie związanej z muzyką. Jego ojciec, Józef Rejment, muzycznie wykształcony, pełnił funkcję organisty w parafii Tuszyn, a także zajmował się prowadzeniem ksiąg stanu cywilnego i korespondował z władzami rosyjskimi w imieniu proboszcza. Matka, Antonina z Kupczyńskich, pochodząca z krakowskiej szlachty, miała talent do opowiadania historii, co wywarło wpływ na dorastającego Reymonta. Rodzice pragnęli, aby ich syn został organistą, jednak młody Władysław miał inne plany. Unikał regularnego szkolnictwa, często zmieniał zawody i miejsce zamieszkania, odwiedzając różne zakątki Polski i Europy.

Reymont zdobył wykształcenie w Warszawskiej Szkole Niedzielno-Rzemieślniczej, a między 1880 a 1884 rokiem uczył się krawiectwa w Warszawie, po czym podjął pracę jako czeladnik. W latach 1884–1888 działał jako aktor w wędrownych grupach teatralnych. W międzyczasie, dzięki pomocy ojca, zaczął pracę jako funkcjonariusz niższego szczebla na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, m.in. w Rogowie i Lipcach. W 1890 roku zmarła jego matka, co było dla niego trudnym przeżyciem. Od 1894 roku, po przeprowadzce do Warszawy, utrzymywał się z twórczości literackiej, mimo że już w 1882 roku zaczynał pisać pierwsze wiersze.

Ważnym momentem w życiu Reymonta był wypadek kolejowy z 13 lipca 1900 roku, który zakończył się hospitalizacją z powodu złamań żeber. Raport medyczny został jednak sfałszowany przez dr. Jana Rocha Rauma, co umożliwiło uzyskanie odszkodowania w wysokości 38 500 rubli, dając mu finansową niezależność. W 1902 roku Władysław wziął ślub z Aurelią Szabłowską, co miało miejsce w kościele Karmelitów w Krakowie, a rok ten przyniósł mu również stratę, gdy zmarł jego brat Franciszek.

Reymont był świadkiem napięć społecznych związanych z rewolucją 1905 roku, a swoje obserwacje opisał w pracach takich jak "Kartki z notatnika", publikowane w "Tygodniku Ilustrowanym". Część jego wspomnień została opublikowana w 1956 roku w tomie "Nowele". Był również związany z Ligą Narodową, a w sierpniu 1914 roku podpisał telegram wdzięczności do rosyjskiego wodza, wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa, co miało podkreślać więzi między narodami słowiańskimi.

W 1920 roku Reymont zakupił posiadłość w Kołaczkowie, koło Wrześni. Po przyznaniu mu Nagrody Nobla, kontynuował aktywność społeczną, dołączając do Kapituły Orderu Odrodzenia Polski oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast” w maju 1925 roku. Zmarł 5 grudnia tego samego roku w Warszawie, po czym 6 grudnia jego ciało zostało przeniesione do katedry św. Jana, a 9 grudnia pochowano go na Cmentarzu Stare Powązki. Jego serce spoczęło w filarze kościoła św. Krzyża.

Twórczość Reymonta charakteryzowała się różnorodnością tematów i formami literackimi. Jego powieści, takie jak "Ziemia obiecana" i "Chłopi", często zawierały elementy krytyki społecznej. Mimo że jakość jego dzieł bywała nierówna, wielu uważa je za ważne pozycje w literaturze polskiej.