Wacław A. Zbyszewski - sylwetka autora

Polski dziennikarz i publicysta, brat Karola Zbyszewskiego, swoje dzieciństwo spędził w rodzinnym majątku. W 1915 roku wraz z rodziną przeniósł się do Kijowa, gdzie rozpoczął swoją edukację. Cztery lata później, w 1919 roku, przeniósł się do Warszawy. Po ukończeniu prestiżowego gimnazjum im. Stanisława Staszica w stolicy, kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiując prawo oraz ekonomię, i tam obronił doktorat.

Swoją karierę publicysty rozpoczął w 1923 roku, debiutując w dzienniku "Czas". Jego artykuły ukazywały się również w "Słowie" w Wilnie oraz warszawskim dwutygodniku "Bunt Młodych". Od 1924 roku podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pracował na placówkach w Paryżu (1927-1928), Nowym Jorku (1928-1931) i Tokio (1931-1933). W końcówce 1933 roku zakończył swoją karierę dyplomatyczną, a od 1935 do 1939 roku pracował w Banku Polskim.

W przeddzień wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, został korespondentem londyńskiej gazety "Słowo" i osiadł w Wielkiej Brytanii na stałe. Po rozpoczęciu działań wojennych, dołączył do polskiej sekcji radia BBC oraz pracował w emigracyjnym Ministerstwie Informacji i Dokumentacji. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji, współpracując z oddziałem Głosu Ameryki w Monachium, "Dziennikiem Polskim", "Dziennikiem Żołnierza" oraz miesięcznikiem "Kultura". Służył także jako paryski korespondent Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

Pomimo biegłości w wielu językach obcych, pisywał wyłącznie w języku polskim. Utrzymywał intensywną korespondencję z kluczowymi postaciami polskiej emigracji, a zachowane listy stanowią ważne źródło historyczne.