św. Teresa od Jezusa - sylwetka autora

Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada, znana szerzej jako Teresa z Ávili, była wybitną hiszpańską mistyczką i karmelitanką, a także pisarką kontrreformacyjną oraz teolożką, która skupiła się na życiu kontemplacyjnym. Zasłynęła jako reformatorka zakonu karmelitów, wspólnie ze świętym Janem od Krzyża przyczyniła się do powstania zakonu karmelitów bosych. Cztery dekady po jej śmierci, w 1622 roku, została kanonizowana przez papieża Grzegorza XV. W 1970 roku papież Paweł VI nadał jej tytuł doktora Kościoła.

Dzieła Teresy, w tym jej autobiografia „Księga życia” oraz fundamentalne prace jak „Twierdza wewnętrzna” i „Droga doskonałości”, zaliczają się do kanonu literatury hiszpańskiego Renesansu, mając znaczący wpływ na chrześcijański mistycyzm i praktyki medytacyjne. Teresa jest także patronką pisarzy, osób chorych oraz tych prześladowanych za wiarę. W literaturze, pisarka Mary Ann Evans, znana jako George Eliot, przypisała Teresie rolę genius loci w "Miasteczku Middlemarch", zauważając przy tym, że taka osobowość nie mogłaby egzystować w realiach społeczeństwa wiktoriańskiego.

Filozofka Simone de Beauvoir, w swojej książce „Druga płeć”, podkreśliła niezależność św. Teresy od psychologicznych i hormonalnych uwarunkowań, podziwiając jej niezwykłą wiarę. Papież Jan Paweł II akcentował wagę przemyślenia dziedzictwa pozostawionego przez Teresę z Ávili, podkreślając, że może ono znacząco wpłynąć na odnowienie życia wewnętrznego zarówno jednostek, jak i całych wspólnot kościelnych.