św. Maksymilian Maria Kolbe - sylwetka autora

Maksymilian Maria Kolbe, znany z urodzenia jako Rajmund Kolbe, przyszedł na świat 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. Jako polski franciszkanin konwentualny, zasłynął jako męczennik i święty Kościoła katolickiego. Był niezwykle oddanym misjonarzem oraz inicjatorem i redaktorem czasopisma "Rycerz Niepokalanej". Jego życie było naznaczone aktywną działalnością apostolską, w tym szczególnie propagowaniem kultu Matki Bożej. Największą ofiarą, jaką poniósł, była świadoma decyzja o oddaniu życia za współwięźnia w nazistowskim obozie koncentracyjnym Auschwitz.

Rajmund Kolbe pochodził z religijnej rodziny i w 1907 roku, wstępując do zakonu franciszkanów, przyjął imię Maksymilian. Trzy lata później, pragnąc podkreślić swoje szczególne oddanie Maryi, dodał sobie imię Maria. W Rzymie zdobywał wiedzę z zakresu filozofii i teologii, a w 1917 roku powołał do życia ruch Militia Immaculatae, znany jako Rycerstwo Niepokalanej. Celem tej inicjatywy było szerzenie kultu Maryi oraz nawracanie grzeszników i heretyków.

Po powrocie do Polski w 1919 roku, Maksymilian Kolbe nieustannie rozwijał swoją misję. W 1927 roku w Niepokalanowie, w pobliżu Warszawy, założył klasztor, który szybko stał się jednym z czołowych ośrodków medialnych w Europie. Pod jego egidą wydawane było czasopismo "Rycerz Niepokalanej", a także rozwijana była działalność radiowa. Nie ograniczał się jednak tylko do Polski, ponieważ w 1930 roku ruszył do Japonii, gdzie w Nagasaki założył kolejny klasztor i wydawnictwo.

Wybuch II wojny światowej przyniósł ze sobą trudne czasy, które Maksymilian Kolbe przetrwał mimo niebezpieczeństw związanych z działalnością patriotyczną i pomocą udzielaną Żydom. Aresztowany przez Gestapo w 1941 roku, trafił do obozu Auschwitz. W lipcu tego samego roku zapisał się w historii jako bohater, dobrowolnie oferując swoje życie w zamian za życie współwięźnia, Franciszka Gajowniczka, który został skazany na śmierć przez zagłodzenie. Kolbe przetrzymał dwa tygodnie bez pożywienia i ostatecznie zginął 14 sierpnia 1941 roku po śmiertelnym zastrzyku fenolu.

W uznaniu dla jego heroizmu, Maksymilian Kolbe został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 roku, a następnie kanonizowany przez papieża Jana Pawła II w 1982 roku, który określił go jako "męczennika miłości". Jest patronem diecezji bielsko-żywieckiej, osób pracujących w energetyce, więźniów oraz ludzi zmagających się z uzależnieniami. Jego postać jest symbolem poświęcenia, miłości bliźniego oraz niezachwianej wiary.