Stanisław Ziemiański - sylwetka autora

Stanisław Ziemiański, syn Kazimierza i Magdaleny z domu Szybka, przyszedł na świat 7 września 1931 roku w Besku, niedaleko Sanoka. Wstąpił do zakonu jezuitów 31 lipca 1949 roku, a nowicjat odbył w Starej Wsi koło Krosna, gdzie spędził dwa lata. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1959 roku w Warszawie. Swoją edukację filozoficzną zdobywał na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie w latach 1953-1956, a teologię studiował na Wydziale Teologicznym "Bobolanum" w Warszawie w latach 1956-1960. Kontynuował studia specjalistyczne z filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim od 1960 do 1963 roku, gdzie uzyskał doktorat w 1978 roku na podstawie pracy "Ontologiczne podstawy teorii definicji w systemie Arystotelesa" pod kierunkiem M. A. Krąpca OP.

Od 1963 roku pełni rolę wykładowcy na Wydziale Filozoficznym TJ w Krakowie, od 1999 roku znanym jako Ignatianum, gdzie koncentruje się głównie na teologii naturalnej. Przez lata nauczał także metafizyki i kosmologii oraz od 1988 roku historii filozofii średniowiecznej. W latach 1974-2001 prowadził wykłady z metafizyki i teologii naturalnej na Wyższym Międzyzakonnym Instytucie Katechetycznym w Krakowie, sporadycznie również w WSD Paulinów w Krakowie. W roku akademickim 1984/85 wykładał filozofię Boga w Le Moyne College w Syracuse, Nowy Jork.

W latach 1982-1988 przewodniczył Towarzystwu Naukowemu Księży Jezuitów w Krakowie. W latach 1988-1998 pełnił funkcję sekretarza, od 1991 roku kierował Sekcją Filozofii Systematycznej, a w latach 1994-2001 był prodziekanem Wydziału Filozoficznego TJ. Habilitację uzyskał w 1990 roku na podstawie książki "Teologia naturalna. Filozoficzna problematyka Boga". Od 1991 roku jest profesorem nadzwyczajnym, a od 1999 roku profesorem zwyczajnym. W latach 1993-2001 pracował również na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Od 2001 roku jest profesorem filozofii na Wydziale Teologicznym w Bratysławie, który należy do Uniwersytetu w Trnavie.

Ziemiański ma na koncie publikacje takie jak "Teologia naturalna" z 1995 roku oraz ponad 40 artykułów dotyczących filozofii, w tym neotomizmu w kontekście nauk przyrodniczych. Jest też autorem i kompozytorem ponad 700 oryginalnych oraz ponad 100 przetłumaczonych pieśni. Jego twórczość muzyczna znalazła się w książkach takich jak "Bóg nas kocha" (1984), "Pan pieśnią moją" (1978), "Wysławiajmy Pana" (1978, współautor J. Łasiem), "Chcę śpiewać Panu" (1982), "Pieśnią moją sławię Pana" (1986) oraz "Śpiewam i gram Bogu" (z. 1-4, 1989; z. 5, 1995). Dodatkowo opublikował "Poradnik dla kapelanów lecznictwa zamkniętego" w 1991 roku, współtworzony ze S. Kałużą, oraz ponad 40 artykułów o tematyce duszpasterskiej. Tłumaczył teksty z łaciny, włoskiego i francuskiego.