Stanisław Olejnik - sylwetka autora

Ksiądz profesor dr hab. Stanisław Olejnik urodził się 28 kwietnia 1920 roku w miejscowości Tyniec w pobliżu Kalisza. W Kaliszu uczęszczał do szkoły powszechnej oraz gimnazjum imienia Adama Asnyka, gdzie w 1938 roku zyskał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. W trakcie wojny kontynuował przygotowania do kapłaństwa na seminarium w Warszawie, gdzie otrzymał święcenia diakonatu. Po rozpoczęciu powstania warszawskiego przeniósł się do Częstochowy. Tuż przed Wigilią Bożego Narodzenia w 1944 roku, w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze, biskup pomocniczy Częstochowy, Stanisław Czajka, udzielił mu święceń kapłańskich.

Po zakończeniu wojny ksiądz Olejnik wrócił do Kalisza, gdzie od lutego do maja pełnił funkcję duszpasterza w parafii św. Gotarda. W 1947 roku krótko administrował parafią Lubień Kujawski. Po uzyskaniu doktoratu na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego w 1948 roku, podjął pracę jako wikariusz w parafii św. Jana we Włocławku, gdzie angażował się również w działalność charytatywną. W latach 1945-1950 pracował w różnych szkołach jako prefekt, zajmując się edukacją od przedszkola po wieczorowe liceum dla dorosłych.

W 1950 roku Uniwersytet Warszawski zwrócił się z prośbą o zwolnienie ks. Olejnika z diecezji, co umożliwiło jego pracę na uniwersytecie. Od 1953 roku rozpoczął wykłady z teologii moralnej w seminarium duchownym we Włocławku. W ramach intelektualnego rozwoju środowiska akademickiego zainicjował comiesięczne spotkania "Kręgu", które doprowadziły do utworzenia Naukowego Towarzystwa Teologicznego przy Wyższym Seminarium we Włocławku. Habilitację zdobył na Uniwersytecie Warszawskim w 1954 roku, na podstawie rozprawy poświęconej eudajmonizmowi i podstawom etyki.

Kiedy Katolicki Uniwersytet Lubelski znalazł się w trudnej sytuacji kadrowej, ks. Olejnik przez dziesięć lat (1958-1968) dojeżdżał tam z wykładami z teologii moralnej. Jego podejście do nauczania skupiało się na Biblii i człowieku, starając się uczynić teologię moralną dyscypliną żywą i aktualną. W 1973 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 1980 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Ks. Olejnik miał bogaty dorobek naukowy z zakresu etyki filozoficznej i teologii moralnej. Zainicjował również oddzielny kierunek studiów teologii duchowości chrześcijańskiej na ATK. Aktywnie uczestniczył w międzynarodowych kongresach naukowych, pełnił funkcję współredaktora specjalistycznych czasopism i był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Rzymie w latach 1968-1973. Prace jego podopiecznych zaowocowały 24 doktoratami, a on sam opublikował około 150 prac, w tym 25 książek. Jest autorem siedmiotomowego podręcznika "Teologia moralna: dar, wezwanie, odpowiedź", który stał się klasyką literatury teologiczno-moralnej. Został uhonorowany godnością protonotariusza apostolskiego oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez władze państwowe.