Sebastian Uznański - sylwetka autora

Sebastian Uznański, urodzony w 1977 roku w Krakowie, jest jednym z najbardziej intrygujących młodych twórców w polskiej fantastyce. Choć jest psychologiem z wykształcenia, to najszerszą popularność zyskał dzięki swojej literackiej działalności. Debiutował w 2002 roku opowiadaniem „Nie kupujcie lalek Barbie” w czasopiśmie „SF”. Prawdziwy rozgłos przyniosło mu jednak opowiadanie „Cerebro i elfka” opublikowane w 2003 roku, które wnikliwie badało współczesne dylematy społeczne.

Uznański regularnie publikuje w różnych pismach branżowych, takich jak „Nowa Fantastyka”, „Fantastyka WS”, „Czas Fantastyki”, „SF”, „SFFH”, „Magazyn Fantastyczny” oraz „Ubik”. Szczególnie interesuje go psychologia kultury, co znalazło wyraz w jego stałej rubryce „Według Uznania” w magazynie „Ubik”, gdzie analizował literackie i filmowe dzieła, zagłębiając się w mroczne rejony ludzkiej duszy oraz demaskując różne polityczne i społeczne układy.

W uznaniu za swoje osiągnięcia, jego opowiadanie „Świt czarnego słońca” zostało nominowane do prestiżowej nagrody Nautilus w 2005 roku. W tej samej kategorii wyróżniono go także za inne prace, jak „Zagubiona dusza”, która znalazła się w antologii „Młode wilki – mistrzowie fantasy”, oraz „Ważniejsza sterowna”, obecna w zbiorze „Wizje alternatywne 5”.

Mikropowieść „Matka gromów” została umieszczona w antologii wydawnictwa „Fabryki Słów”, a „Zabójcze mózgi atakują” pojawiły się w „Przedświcie”. Jego innowacyjne podejście literackie zostało docenione przez dział literacki „Czasu fantastyki”, gdzie opublikowano jego kontrowersyjny utwór „Mesjanka”.

Pierwsza powieść Uznańskiego, „Żałując za jutro”, ukazała się w 2006 roku nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego w ramach serii Behemot. Krytycy, jak Robert J. Szmidt, podkreślają jego niezwykłą wyobraźnię oraz zdolność do tworzenia niezwykłych światów, które balansują na granicy między szaleństwem a geniuszem.