Piotr Kępiński - sylwetka autora

Polski poeta i krytyk literacki, znany ze swojego bogatego dorobku twórczego, rozpoczął edukację w IV Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu, a następnie kontynuował naukę na filologii polskiej w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w tym samym mieście. W latach 1997-1999 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego w piśmie „Czas Kultury” oraz był redaktorem naczelnym „Megaronu”. Kierował też działem kultura w „Dzienniku” od 2006 do 2008 roku, a potem pracował w polskim „Newsweeku” jako szef działu Kultura od 2008 do 2011 roku. Był również zastępcą szefa działu zagranicznego tego czasopisma przez pięć lat. Szeroko publikował m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Życiu”, „Tygodniku Powszechnym” i „Twórczości”.

W latach 2007-2016 zasiadał w jury Literackiej Nagrody Europy Środkowej – Angelus, a między 2017 a 2019 rokiem był członkiem jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej - Silesius. Jego debiut literacki miał miejsce w 1989 roku z tomem „Most przed źródłem" wydanym przez Ruch Artystyczny, a do tej pory wydał dziewięć książek poetyckich oraz trzy zbiory esejów i szkiców. Miał okazję mieszkać w Warszawie, w Wilnie w latach 2010-2015, a obecnie przebywa w Rzymie. Współpracował z „Nową Europą Wschodnią” w okresie 2012-2018, a obecnie współpracuje z miesięcznikiem "Twórczość", gdzie w 2021 roku pojawił się jego cykl felietonów „Rzymskie strony", oraz z "Plusem Minusem", sobotnim wydaniem "Rzeczpospolitej".

W 2015 roku, w współpracy z litewskim pisarzem Herkusem Kunčiusem, wydał książkę „Rozmowa Litwina z Polakiem”, której przedmowę napisał Adam Michnik a posłowie Leonidas Donskis. Rok później książka została przetłumaczona na litewski i wydana pod tytułem „Lietuvio ir Lenko pokalbis” w wydawnictwie Versus Aureus, z premierą na targach książki w Wilnie. W 2017 roku ukazało się jego dzieło „Litewski spleen”, zbiór esejów dotyczących współczesnej kultury litewskiej, w którym opisał postacie takie jak Alfredas Bumblauskas, Kristina Sabaliauskaitė, Renata Šerelytė, Sigitas Parulskis, Marius Ivaškevičius, Jonas Mekas oraz innych. W tym samym roku Instytut Mikołowski opublikował jego tom poetycki „Ludzkie nieludzkie”, który Krzysztof Siwczyk opisał jako zbiór wierszy zapraszających do poetyckiej refleksji nad światem pogranicza.

W 2020 roku ukazała się najnowsza książka „Nieoczy”, którą Jakub Kornhauser ocenił jako mocny i gorzki tom, pełen refleksji na temat iluzorycznych celów i próby porozumienia z samym sobą. Książka stawia pytania o rzeczywiste pejzaże wewnętrzne, które często okazują się bardziej wiarygodne od zewnętrznej rzeczywistości, tworząc obraz lepszego świata, który daleki jest od realizacji.