Paul Evdokimov - sylwetka autora

Rosyjski teolog, związany z prawosławiem, rozpoczął działalność za granicą w 1920 roku. W latach 1924-1928 studiował na prestiżowych uczelniach, takich jak Sorbona oraz Instytut Św. Sergiusza, gdzie od 1953 roku pełnił rolę wykładowcy. Wzbogacał tradycyjne spojrzenia eschatologiczne F.M. Dostojewskiego, szczególnie rozwijając koncepcję, że „piękno zbawi świat”. Inspirował się przy tym myślą N.F. Fiodorowa i N.A. Bierdiajewa, dążąc do stworzenia chrystologicznie zorientowanej antropologii, z centralnym motywem „imago Dei”, czyli człowieka jako obrazu Boga oraz bogoczłowieczeństwa Jezusa Chrystusa.

Ponadto, zajmował się teologią ikon, postrzegając je jako skupienie boskich energii oraz medium komunikacji między wiernymi a Bogiem. Jego twórczość obejmowała próby zharmonizowania tradycji patrystycznej z ideami wpływowych rosyjskich myślicieli, a także czerpał z osiągnięć współczesnej nauki i filozofii, m.in. teorii C.G. Junga, z którym współpracował. Angażował się w ruch ekumeniczny, pełniąc rolę obserwatora podczas Soboru Watykańskiego II.