Osamu Dazai - sylwetka autora

Japoński pisarz, Osamu Dazai, znany jest jako czołowy przedstawiciel nurtu dekadenckiego w literaturze. Jego twórczość skupiała się na problemach zubożałej arystokracji i inteligencji japońskiej, często przybierając pesymistyczny wydźwięk. Jednym z jego najbardziej cenionych dzieł jest powieść "Shayō" (Zmierzch) z 1947 roku, a także opowiadania "Omoide" (Wspomnienia) z 1933 roku, "Dōke-no hana" (Błazeńskie kwiaty) z 1935 roku oraz "Ningen shikkaku" (Zatracenie) z 1948 roku.

Osamu Dazai, którego prawdziwe imię brzmiało Shūji Tsushima, urodził się w wiosce Kanagi, obecnie będącej częścią miasta Goshogawara w prefekturze Aomori, w regionie Tōhoku. Jego ojciec był bogatym właścicielem ziemskim i zasiadał w Izbie Parów, która funkcjonowała w japońskim parlamencie do 1947 roku. Po ukończeniu liceum, Shūji podjął studia romanistyczne na Uniwersytecie Tokijskim, gdzie spotkał pisarza Masujiego Ibuse, który miał duży wpływ na jego literacką drogę. Mimo zainteresowania ruchem lewicowym, pod presją rodziny i ze względu na jego pochodzenie klasowe, Dazai wycofał się z działalności politycznej.

Życie osobiste Dazaia było naznaczone dramatami, które często wplatał w swoje dzieła, co czyni go jednym z głównych twórców gatunku shishōsetsu lub watakushi-shōsetsu – powieści inspirowanych własnymi przeżyciami. Osamu Dazai, choć nie ukończył studiów, szybko zanurzył się w życiu artystycznej bohemy. Jego liczne relacje z kobietami, zazwyczaj krótkotrwałe, często kończyły się wspólnymi próbami samobójczymi. Tragicznie, takie wydarzenie miało miejsce 13 czerwca 1948 roku, kiedy razem z Tomie Yamazaki odebrał sobie życie.

Twórczość Dazaia pozostaje żywa i wpływowa w Japonii, a jego postacie i ich zmagania stanowią cenne odniesienie dla młodych pokoleń wkraczających w dorosłość. Dowodem na niesłabnącą popularność jego prac są liczne wznowienia oraz imponujące nakłady sprzedaży jego głównych dzieł, szczególnie "Zmierzchu" i "Zatracenia".