Nathaniel Hawthorne - sylwetka autora

Nathaniel Hawthorne, jeden z czołowych pisarzy romantycznych XIX-wiecznej Ameryki, urodził się 4 lipca 1804 roku w Salem, Massachusetts. Miasto to, znane z procesu czarownic z XVII wieku, było nie tylko miejscem jego narodzin, ale i inspiracją dla wielu jego dzieł. Hawthorne wierzył, że przeszłość jego pradziadka, Johna Hawthorne'a, który uczestniczył w tych mrocznych wydarzeniach, ciążyła na jego rodzinie jak klątwa. To poczucie winy i ciążąca presja wychowały go w purytańskim środowisku New England, którego duch surowo krytykował w swoich utworach.

Ojca stracił już jako dziecko - Nathaniel Hawthorne senior zmarł w 1808 roku na żółtą febrę. Po jego śmierci młody Nathaniel często uciekał w samotne wędrówki po lasach Raymond, gdzie pogłębiała się jego naturalna skłonność do introspekcji. Edukację kontynuował na Bowdoin College w latach 1821-1824, gdzie zaprzyjaźnił się z późniejszym poetą Henrym Wadsworthem Longfellowem oraz przyszłym prezydentem Franklinem Piercem. Po studiach osiadł w domu wuja w Salem, wybierając życie w izolacji, którą opisywał jako "marzenie o życiu".

W 1838 poznał malarkę Sophię Peabody, która stała się jego żoną w 1842 roku. W 1841 para przeniosła się do komuny brookfarmskich transcendentalistów, co zainspirowało powieść "Blithdale Romance" z 1852 roku. Po kilku latach spędzonych w utopijnej wspólnocie, Nathaniel i Sophia zamieszkali w domu w Concord, sąsiadując z takimi postaciami jak Ralph Waldo Emerson i Henry David Thoreau. Para miała trójkę dzieci: Unę, Juliana i Rose.

Kariera dyplomatyczna w Liverpoolu na stanowisku konsula (1853-1857) umożliwiła mu podróże i zaowocowała eseistycznym zbiorem "Our Old Home" z 1863 roku. Później z Sophią przeniósł się do Włoch, gdzie powstał szkic jego ostatniej powieści, "Marmurowy faun". Po powrocie do Ameryki w 1860 roku, Hawthorne zaczął coraz częściej poddawać krytyce własną twórczość, zmagając się z problemami zdrowotnymi, które uniemożliwiły ukończenie czterech powieści.

Hawthorne zmarł 19 maja 1864 roku w Plymouth, New Hampshire, podczas podróży z Franklinem Piercem przez White Mountains. Pochowano go na cmentarzu Sleepy Hollow w Massachusetts.

Jego twórczość, zrzeszona w ramach nurtu romantyzmu, eksploruje zagadnienia winy, moralności oraz indywidualizmu, często podkreślając bunt przeciwko społecznym konwenansom. Najbardziej znanym dziełem jest "Szkarłatna litera", jednak jego opowiadania i powieści takie jak "Dom o siedmiu szczytach" czy "The Blithedale Romance" również umocniły jego pozycję w literaturze. Hawthorne często stawiał czoła ciemnym aspektom ludzkiej natury, co czyni go prekursorem psychologicznej głębi w powieści. Jego fascynacje transcendentalizmem, oraz częste odniesienia do purytańskiego dziedzictwa Nowej Anglii, osobliwie kształtowały jego twórczość.