Natalia Hiszpańska - sylwetka autora

Natalia Hiszpańska, ceniona architekt i działaczka harcerska, urodziła się 16 kwietnia 1904 roku w Warszawie jako córka architekta Franciszka Eychhorna i aktorki Natalii z Borodziczów. Po ukończeniu gimnazjum Anieli Wereckiej, Natalia zaangażowała się w działalność harcerską jako członkini 10 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Józefa Sułkowskiego. W 1924 roku ukończyła maturę i rozpoczęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Wspólnie z Mirosławem Szabuniewiczem pracowała nad projektami kolonii mieszkaniowej Towarzystwa Osiedli Robotniczych na Grochowie. Jako drużynowa 18 WŻDH zainicjowała powstanie Kręgu Starszoharcerskiego „Wilcze Gniazdo”.

28 czerwca 1932 roku wyszła za mąż za Stanisława Hiszpańskiego. Równocześnie działała jako członkini komitetu redakcyjnego pisma „Skrzydła” oraz kierowała Wydziałem Starszych Harcerek w Głównej Kwaterze Harcerek od 1935 roku. W trakcie wojny obronnej Polski w 1939 była aktywna w ruchu oporu, dołączając do Służby Zwycięstwu Polski (późniejsza ZWZ–AK). Jako zastępca szefa Wydziału Łączności Wewnętrznej, pełniła kluczową funkcję w Komendzie Głównej.

W 1940 roku zaangażowała się w prace Stołecznego Komitetu Samoobrony Społecznej, zajmując się rejestracją strat wojennych. Za swoje zasługi, w 1943 roku odznaczona została Krzyżem Walecznych. Mimo aresztowania przez gestapo 8 maja 1943 roku i osadzenia na Pawiaku, nie zdradziła nikogo z ruchu oporu. Deportowana do Auschwitz-Birkenau 24 sierpnia 1943 roku, miała wyrok pięciu lat obozu z możliwością kary śmierci po tym okresie. W obozie nawiązała współpracę z ruchem oporu i zmarła w szpitalu obozowym 14 lutego 1944 roku.