Narcyza Żmichowska - sylwetka autora

Narcyza Żmichowska przyszła na świat 4 marca 1819 roku w rodzinie szlacheckiej o skromnych zasobach finansowych. Po śmierci rodziców jej wychowaniem zajęli się krewni, a później kształciła się w pensji prowadzonej przez Zuzannę Wilczyńską. Kontynuowała edukację w Instytucie Guwernantek, gdzie jej mentorką była Klementyna z Tańskich Hoffmanowa. W wieku 18 lat, mając już uprawnienia nauczycielskie, podjęła pracę jako guwernantka w domu hrabiego Władysława Zamojskiego. Ta posada otworzyła jej drzwi do świata polskiej arystokracji.

Podczas pobytu w Paryżu, dokąd towarzyszyła rodzinie Zamojskich, spotkała swego brata Erazma. Był on emigrantem zafascynowanym ideami lewicy Wielkiej Emigracji, co znacząco wpłynęło na kształtowanie się poglądów Narcyzy. W stolicy Francji, za radą Erazma, żarliwie oddała się studiom nad literaturą i nauką w Biblioteque Nationale oraz uczestniczyła w posiedzeniach akademickich we Francuskiej Akademii, mimo że nie była to przestrzeń otwarta dla kobiet.

Po powrocie do Polski, z niekonwencjonalnym podejściem do życia i z cygarem w dłoni, stała się osobą wyłamującą się z szablonów. Jej biegła znajomość języka francuskiego i cenne doświadczenia z zagranicy ułatwiły jej zdobycie dobrej pozycji zawodowej. Żmichowska, jako pisarka, podejmowała w swoich dziełach kwestie społeczne, ilustrując dążenia jednostek do samorealizacji. Jako orędowniczka zmiany narodowych priorytetów, postulowała zastąpienie utopijnych aspiracji niepodległościowych realizacją indywidualnych potrzeb w trosce o ogólny dobrobyt społeczny.