Napoleon Mitraszewski - sylwetka autora

Napoleon Mitraszewski, urodzony 6 września 1918 roku w Bogumile, w samarskiej guberni, zmarł 8 stycznia 2008 roku, pozostając w pamięci jako polski prozaik, nauczyciel i działacz kulturalny w społeczności osób niewidomych. Był kluczowym współzałożycielem i prezesem Klubu Inteligencji Niewidomej oraz członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich od 1989 roku.

Jego losy rozpoczęły się w Bogumile, do którego trafiła rodzina po przewiezieniu tam pociągu z amunicją przez jego ojca w okresie rewolucji październikowej. Następnie rodzina przeniosła się do Łunińca na Polesiu. Napoleon stracił wzrok w wieku zaledwie czterech lat w 1921 roku, bawiąc się niewypałem. Dzięki pomocy dr Marii Strzemińskiej od dziesiątego roku życia uczęszczał do Zakładu Dzieci Niewidomych w Wilnie. Tam dokończył szkołę powszechną i w 1939 roku zdał maturę.

Podczas II wojny światowej mieszkał z rodziną, wykonując codzienne prace domowe oraz ogrodnicze i samodzielnie studiując literaturę. Po wojnie przeniósł się do Łodzi, gdzie w 1946 roku skończył Liceum Pedagogiczne, dzieląc się swoim wykształceniem z Zakładem dla Dzieci Niewidomych w Łodzi. W tym samym roku ożenił się, a rok później urodziła mu się córka, Maria Jolanta. Rozpoczął również studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Łódzkiego, zdobywając w 1951 roku magisterium z filologii polskiej.

Od 1957 roku rezydował we Wrocławiu, gdzie zaangażował się w pracę z dziećmi niewidomymi oraz stworzył „Teatr Poezji”. W 1962 roku poślubił Władysławę Orzechowską. W tym czasie współpracował z prasą Polskiego Związku Niewidomych, publikując pierwsze artykuły publicystyczne w czasopiśmie „Przyjaciel Niewidomych”.

Jako autor zadebiutował w 1974 roku książką "A jednak życie" – autobiograficzną relacją z dzieciństwa, wydaną przez Ossolineum. Niektóre z jego prac przetłumaczono na język litewski, a wybrane wydano w systemie brajlowskim.