Monika Sznajderman - sylwetka autora

Antropolog kultury, która zdobyła stopień doktora nauk humanistycznych w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie. Autorka wielu książek, w tym "Zaraza. Mitologia dżumy, cholery i AIDS", "Współczesna Biblia Pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej", "Błazen. Maski i metafory" oraz "Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna". Redagowała również antologie esejów, takie jak "Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem", "Znikająca Europa" współtworzona z Kathariną Raabe, "Jako dowód i wyraz przyjaźni. Reportaże o Pałacu Kultury" z Magdaleną Budzińską czy "Przecież ich nie zostawię. O żydowskich opiekunkach w czasie wojny" z Magdaleną Kicińską. Od 1996 roku zarządza Wydawnictwem Czarne.

Za książkę "Fałszerze pieprzu" otrzymała wiele wyróżnień, w tym Nagrodę im. Marii i Łukasza Hirszowiczów, Nagrodę Literacką Miasta Radomia oraz Nagrodę im. Jerzego Turowicza. Jej działalność społeczna, wydawnicza oraz wkład w popularyzację czytelnictwa zostały docenione przez Fundację im. Jerzego Bonieckiego – Polcul. Była również nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego w 2017 roku, Nagrody Literackiej Nike, nagrody Śląski Wawrzyn Literacki oraz Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Choć urodziła się w Warszawie, od ponad trzydziestu lat jest związana z Beskidem Niskim, gdzie obecnie mieszka.