Mikołaj Rej to zdecydowanie jedna z czołowych postaci polskiej literatury. Poeta oraz zaangażowany politycznie szlachcic, pisał w języku polskim, co w ówczesnej Polsce było nowością (Mikołaj Rej żył i tworzył w XVI wieku, kiedy w literaturze dominował przede wszystkim język łaciński), na stałe wszedł do kanonu, jakim jest literatura piękna polska. Książki Mikołaja Reja należą do klasyki literatury renesansu, a charakterystycznym elementem jego twórczości jest język – naturalny i obrazowy, określany przez specjalistów jako potoczny.

Poezja Mikołaja Reja to wiersze, które często poruszają zagadnienia związane z codziennym życiem. Wśród utworów poety nie brakuje również wierszy o charakterze satyrycznym i żartobliwym. Do najbardziej znanych dzieł Mikołaja Reja zalicza się „Krótka rozprawa między trzema osobami, Panem, Wójtem, a Plebanem”, w którym Rej, pod płaszczykiem dialogu, pokazuje, jak wyglądały w czasach mu współczesnych kontakty pomiędzy tymi trzema warstwami społecznymi, co dla obecnych czytelników może być doskonałym źródłem informacji.

Innym utworem Mikołaja Reja, który zasługuje na uwagę jest dramat „Żywot Józefa z pokolenia żydowskiego, syna Jakubowego, rozdzielony w rozmowach person, który w sobie wiele cnót i obyczajów zamyka”. W dramacie Mikołaj Rej przedstawił postać i życie Józefa z Księgi Rodzaju, którego bracia sprzedali do niewoli, zazdrośni o miłość ojca. Ostatecznie Józef trafił do niewoli egipskiej. Poza tym, w bibliografii Mikołaja Reja można znaleźć również inne ciekawe dzieła, takie jak „Źwierzyniec” czy „Źwierciadło”. W tej ostatniej książce opublikowano „Żywot człowieka poczciwego” – utwór moralizatorski, w którym Rej opisuje najbardziej chlubne i szlachetne sposoby zachowania i postawy.

Zdecydowanie trudno jest przecenić znaczenie twórczości Mikołaja Reja dla polskiej literatury, zarówno w okresie renesansu, jak również współcześnie. Jako propagator języka polskiego oraz wnikliwy i zaangażowany obserwator społeczny zostawił po sobie obszerną bibliografię.