Mieczysław Smolarski - sylwetka autora

Polski poeta, prozaik i historyk literatury rozpoczął swoją edukację na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także studiował literaturę, historię sztuki i filozofię. Jego literacki debiut miał miejsce w 1909 roku na łamach kwartalnika „Lamus". W 1911 roku zdobył doktorat dzięki pracy zatytułowanej „Poezja legionów. Czasy, pieśń i jej dzieje". Okres 1912-1913 spędził w Paryżu, gdzie badał materiały do swojej pracy habilitacyjnej dotyczącej relacji „Wolter a Polska". W 1914 roku rozpoczął pracę w Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Następnie przeprowadził się do Zakopanego, gdzie od 1916 do 1918 roku uczył w prywatnym gimnazjum. W 1918 roku osiedlił się w Warszawie, obejmując stanowiska zastępcy dyrektora Biura Rady Senatu oraz naczelnika Wydziału Prac Parlamentarnych w Biurze Sejmu. W 1929 roku założył Zrzeszenie Beletrystów Polskich, które działało do 1937 roku. W latach 1945-1946 pełnił funkcję zastępcy kustosza w oddziale Muzeum Narodowego w Nieborowie. Angażował się w działalność kulturalną, prowadząc odczyty i uczestnicząc w wieczorach autorskich. W 1951 roku powrócił do Warszawy. Ostatnie lata swojego życia w dużej mierze poświęcił tworzeniu powieści skierowanych do młodzieży.